پیر فضل حسین فضل گجراتی (جم: 1 جنوری، 1896ء - وفات: 22 اگست، 1972ء) پنجاب، پاکستان ناݪ تعلق رکھݨ واݪے پنجابی زبان دے مشہور شاعر تے حضرت شاہ دولا دریائی گجراتی دے سجادہ نشین سن ۔ اوہناں نوں جدید پنجابی غزل دا بانی کہیا جاندا اے۔[۱]
حالات زندگی تے خدمات
پیر فضل گجراتی یکم جنوری، 1896ء نوں گجرات، برٹش پنجاب وچ پیدا ہوئے۔ اوہناں دا اصل ناں پیر فضل حسین شاہ سی[۱][۲]۔ 1917ء وچ میٹرک دا امتحان پاس کرن توں بعد اوہناں نے اسلامیہ کالج لہور وچ داخلا لیا پَر اوہ تعلیم ادھوری چھڈ کے واپس گجرات آ گئے تے میونسپل کمیٹی گجرات وچ ملازم ہو گئے۔ اوہناں نے شاعری دی ابتداء اردو توں کيتی تے مرزا شاہ حسین دہلوی دے شاگرد ہوئے۔ فیر ساواں احمد علی دی مقبولیت دیکھدے ہوئے پنجابی دی طرف متوجہ ہوئے تے چو مصرعے لکھݨ شروع کيتے۔ فیر غزل لکھنی شروع کيتا تے پنجابی غزل نوں اردو دے ہم پلا لا کھڑا کيتا۔ پنجابی غزل توں علاوا پنجابی نعت وچ وی اوہناں دا مقام معتبر اے۔ اوہناں دیاں غزلاں تے نظماں دے دو مجموعے ڈونگھے پینڈے تے ٹکوراں دے ناں توں شائع ہوئے نیں۔ جد کہ نعت تے منقبت دا مجموعا اوہناں دی وفات توں بعد قطبی تارا دے ناں توں منظر عام اُتے آیا۔[۱]
لِکھتاں
- ڈونگھے پینڈے (پنجابی غزلاں)
- ٹکوراں (پنجابی غزلاں)
- قطبی تارا (نعتیا شاعری)
وفات
فضل حسین گجراتی 22 اگست، 1972ء نوں گجرات، پنجاب، پاکستان وچ وفات پاگئے تے قبرستان آلِ شاہ دولا گجرات وچ آسودۂ خاک نیں۔[۱][۲]
حوالے