Rośliny te zaliczane są do tzw. traw morskich. Liście zostery morskiej wykorzystywane były jako materiał do wyścielania opakowań[3], wykorzystywane są też jako zielony nawóz[4]. Korzenie zostery morskiej stosowane są przez Indian jako przyprawa do potraw mięsnych[4]. Rośliny z tej rodziny ogrywają ogromną rolę w ekosystemach morskich tworząc charakterystyczne „łąki podmorskie”, siedlisko istotne dla wielu grup ekologicznych organizmów morskich, włączając w to ekonomicznie istotne dla człowieka gatunki ryb i skorupiaków[3].
Skrętoległe, dwurzędowe[3]. Blaszki liściowe równowąskie o równoległym użyłkowaniu[3]. Pochwa liściowa uszkowata i języczkowata, bardziej trwała niż blaszka liściowa[5][6].
Jednopłciowe, przy czym rośliny bywają jednopienne i dwupienne. Kwiaty zebrane są w kolby otoczone liściową pochwą kwiatostanową, wyrastające naprzeciw liścia[5][6]. Oś kwiatostanowa jest spłaszczona, a kwiaty wyrastają po jednej jej stronie w dwóch rzędach[4]. Kwiaty męskie i żeńskie pozbawione są okwiatu, często wsparte są natomiast przysadką. W kwiatach męskich obecny jest pojedynczy pręcik z pylnikami pękającymi podłużną szczeliną[5][6]. Kwiaty żeńskie z pojedynczą zalążnią, z krótką szyjką i dwoma długimi znamionami[3].
W większości są to byliny, rzadko rośliny jednoroczne[5][6]. Rozmnażające się wegetatywnie rośliny mogą być bardzo długowieczne. Wiek niektórych klonów rosnących na dnie Bałtyku oceniono na co najmniej tysiąc lat[3]. Kwiaty nie wynurzają się ponad powierzchnię wód – zapylenie następuje w wodzie, adaptacją do niego są długie, nitkowate ziarna pyłku i silnie wydłużone znamiona słupka[3].
Są to hydrofity żyjące wyłącznie w wodach zasolonych[5], na podłożu piaszczystym lub mulistym, czasem też na skałach. Rosną zwykle w miejscach płytkich, w strefie pływów morskich[3].
Systematyka
Rodzina oddzieliła się od siostrzanejrdestnicowatychPotamogetonaceae ok. 30 milionów lat temu. Nie są jednak znane żadne ślady kopalne (w przeszłości błędnie opisano jako należący tutaj rodzaj Archeozostera)[3].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abcdefghijkMaarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 127–128. ISBN 978-1842466346.