Zespół presuicydalny (ang.pre-suicidal syndrome) – stan psychiczny bezpośrednio poprzedzający 80% prób popełnienia samobójstwa[1]. Na stan ten składają się trzy główne, wzajemnie wzmacniające się komponenty (prekursory samobójstwa):[2][3][4][5]
zawężenia następujących obszarów funkcjonowania:
zawężenie dynamiczne (dominują negatywne uczucia i myśli, pesymizm, antycypowania nieszczęść, lęk, niskie poczucie własnej wartości, poczucie bezradności, koncentracja na poniesionych stratach),
zawężenie sytuacyjne (niedostrzeganie możliwości zmiany swojej sytuacji, poczucie znalezienia się w sytuacji bez wyjścia, brak nadziei odbiera poczucie sensu i udaremnia podejmowanie konstruktywnych działań),
zawężenie systemu wartości (dewaluacja wcześniej cenionych wartości, rezygnacja z zainteresowań i z kontaktów z innymi),
zawężenie relacji interpersonalnych (wycofanie społeczne, osamotnienie, poczucie odrzucenia),
kumulowanie się agresji i napięcia, które najpierw są powstrzymywane, a ostatecznie zostają zwrócone do wewnątrz, tj. przeciwko samemu sobie, czego wyrazem może być samobójstwo,
pojawienie się fantazji, w których samobójstwo jest błędnie postrzegane jako korzystne i pożądane rozwiązanie (myśli samobójczych).
Zespół presuicydalny, jako stan bezpośredniego zagrożenia życia, wymaga bezzwłocznego udzielenia pomocy, objęcia dozorem celem udaremnienia ewentualnej próby samobójczej oraz jak najszybszego objęcia opieką medyczną.
↑Leenaars AA. Psychotherapy with Sucidal People a person-centred approach. Chichester, West Sussex, England; John Wiley & Sons Ltd; 2004
↑ abDavidD.AldridgeDavidD., A Comprehensive Guide to Suicidal Behaviours: Working with Individuals at Risk and their Families.SergioS.Perez, London: Jessica Kingsley Publishers, 2012, ISBN 978-1849050258, OCLC782879047. Brak numerów stron w książce