PROFILBARU.COM

Zdzisław Łoziński
	podpułkownik kawalerii
Data urodzenia	5 lipca 1884
Data śmierci	?
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier,; Wojsko Polskie
Jednostki	8 Pułk Ułanów; 6 Pułk Ułanów; 4 Pułk Ułanów; 27 Pułk Ułanów; 10 Pułk Strzelców Konnych; Dep. II Kaw. MSWojsk.; ZMK nr 2; RIK Toruń
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Zdzisław Łoziński (ur. 5 lipca 1884, zm. ?) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 5 lipca 1884^[1]. W c. i k. armii został awansowany na stopień porucznika rezerwy kawalerii z dniem 1 listopada 1912^[2]. W 1914 jako były oficer zawodowy był oficerem rezerwowym 8 pułku ułanów w Czerniowcach^[3]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień rotmistrza rezerwy kawalerii z dniem 1 maja 1916^[4]. Do 1918 pozostawał oficerem rezerwowym 8 pułku ułanów^[5].

Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej, dekretem z 12 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 maja 1916 z jednoczesnym zaliczeniem do 1 Rezerwy Armii i powołaniem do służby czynnej na czas wojny i do demobilizacji^[6]^[7]. Także 12 kwietnia 1919 otrzymał przydział do 6 pułku ułanów z dniem 1 listopada 1918^[8]. Pod koniec 1919 został przeniesiony z 6 pułku ułanów do komisji remontowej Nowy Targ^[9]. 19 kwietnia 1920 został przeniesiony z komisji remontowej Nowy Targ do szwadronu zapasowego 4 pułku ułanów^[10]. Dekretem z 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora kawalerii z dniem 1 kwietnia 1920^[11]. Następnie został awansowany na stopień podpułkownika jazdy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[12]. W 27 pułku ułanów w Nieświeżu był zastępcą dowódcy pułku oraz dowódcy I dywizjonu do 10 października 1923, po czym został przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 10 pułku strzelców konnych^[13]^[14]. Z dniem 1 października 1924 został przydzielony do Departamentu II Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu zakupów w Wydziale Remontów^[15]^[16]. W okresie tej pracy wykazywał wybitne zdolności i wiedzę fachową, czym przyczynił się do podniesienia stanu hodowli w kraju przez dążenie do zakupu koni dla armii tylko od hodowców krajowych, za co otrzymał pochwałę od szefa administracji Armii, gen. dyw. Daniela Konarzewskiego^[17]. W grudniu 1925 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii i przydzielony do Zapasu Młodych Koni Nr 2 w Wyrzysku na stanowisko kierownika^[18]. W grudniu 1926 został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII^[17]^[19]. W 1928 był rejonowym inspektorem koni w Toruniu^[20]. Został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnów^[21].