Zapas Młodych Koni przyjmował konie kupione po wycenie przez Komisje Doboru Koni.
Do zadań zapasu należało gromadzenie, pielęgnowanie oraz oswajanie z porządkiem stajennym, ludźmi i rzędem, młodych koni lepszej krwi, zakupionych przez komisje remontowe, przed osiągnięciem przez nie przepisowego do użytku wojskowego wieku[1].
Zapas prowadził gospodarkę rolną we własnym zakresie, celem zaspokojenia potrzeb własnych. Konie – po osiągnięciu przepisowego wieku, wydawane były poszczególnym formacjom wojskowym, według rozdzielnika ministra spraw wewnętrznych (Departament X Spraw Poboru)[1].
W 1923 roku istniały trzy zapasy młodych koni[2][3]:
nr 1 w Górze Kalwarii,
nr 2 w Wyrzysku,
nr 3 w Zamościu (w organizacji), przeniesiony do Radymna.
W 1939 roku funkcjonował jeden Zapas Młodych Koni w Jarosławiu. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” w okresie mobilizacji powszechnej miał przejść w stan Zapasu Koni OK X w Radymnie wraz z personelem, końmi i posiadanym materiałem, w terminie i według zarządzeń, które miał wydać dowódca Okręgu Korpusu Nr I[4]. Zapas Koni OK X miał być sformowany w 15 dniu mobilizacji powszechnej przez 10 Dywizjon Taborów w Radymnie, przy czym już od drugiego dnia mobilizacji miał być gotowy do przyjmowania nadwyżek[5].
Kadra zapasów młodych koni
Kierownicy Zapasu Młodych Koni nr 1 w Górze Kalwarii
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.