Zbór Kościoła Zielonoświątkowego Betlejem w Krakowie – zbór Kościoła Zielonoświątkowego znajdujący się w Krakowie. Należy do okręgu południowego Kościoła, dekanatu krakowskiego. Zbór w Betlejem w Krakowie istnieje od 1946 roku.
Główne nabożeństwo odbywa się w każdą niedzielę o godzinie 17:00 w sali teatralnej Centrum Administracyjnego HTS przy ul. Ujastek 1. [1].
Historia
Powstanie zboru wiąże się z osobą Władysława Sosulskiego. Mimo młodego wieku (20 lat) był przełożonym zboru w Ułanówce koło Tarnopola. Rozwijające się wówczas zbory zostały rozbite poprzez zaanektowanie tych terenów przez ZSRR. W lutym 1940 roku wiele polskich rodzin wywieziono w głąb tego kraju. To spotkało również młodych, dopiero z sześciotygodniowym stażem małżonków Władysława i Stanisławę Sosulskich. Na kilka lat zostali wywiezieni na Syberię. Tam, w 1943 roku, urodził się ich pierwszy syn – Kazimierz Sosulski[2].
Jako żołnierz Wojska Polskiego, Władysław Sosulski, po zakończeniu wojny, jesienią 1945 roku trafił ze swą jednostką do Krakowa. Na Wielkanoc następnego roku do Krakowa przybyła powracająca z Syberii jego żona Stanisława z trzyletnim synkiem Kazimierzem. Władysław spotkał w Krakowie rozpoczął pracę ewangelizacyjną[2].
Pierwsze nabożeństwo odbyło się w marcu 1946 roku[3]. Wówczas zgromadzano się w mieszkaniu Budynków i Sosulskich przy ul. Wielopole 6. Pierwsze zebranie członkowskie odbyło się 19 maja 1946 roku. Na nim wybrano Władysława Sosulskiego na przełożonego zboru (dzisiaj jest nim urząd pastora). W skład Rady Zborowej weszli: Teodor Budynko, powołany na skarbnika, Leon Sławecki, powołany na sekretarza, oraz Olga Szwajkowska i Julia Piekarska będące członkami rady.
Pierwszy chrzest odbył się w Wiśle, we wrześniu 1946 roku; Chrzcił Józef Czerski – pionier ruchu zielonoświątkowego na ziemiach polskich. Ochrzczono wówczas trzy osoby: Julię Piekarską, Zofię Budynko i Emilię Korzeniowską.
Jesienią 1948 roku Zbór przeniósł się z prywatnego domu do lokalu przy ul. Kościuszki 55. W tym czasie działał w ramach legalnego jeszcze Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej[2][3].
W nocy z 19 na 20 września 1950 roku wielu pastorów i duchownych kościołów ewangelicznych, zostało aresztowanych i skazanych za działanie na szkodę państwa socjalistycznego. Również Władysław Sosulski był w areszcie. Kaplica została zaplombowana. Przez trzy lata zbór żyje w „podziemiu”[2].
W czerwcu 1953 roku wraz z całym ugrupowaniem Chrześcijan Wiary Ewangelicznej, krakowski Zbór przyłączył się do Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, który powstał z wymuszonego przez władze komunistyczne połączenia się pięciu ewangelikalnych kościołów. W nowej sytuacji wierni znowu mogli zgromadzać się w kaplicy przy ul. Kościuszki 55. Wspólna działalność trwała trzy lata, jednak potem znowu nastąpił okres samodzielnej pracy. Ta samodzielność ponownie skomplikowała jego sytuację prawną, gdyż Zbór znowu działał nielegalnie[2].
W 1956 roku Zbór liczył 35 członków prócz sympatyków i dzieci.
W czasie nielegalnej działalności, nabożeństwa odbywały się w prywatnych domach, najczęściej w mieszkaniu Marii Wyżgowej i Zofii Kuberskiej, przy ul. Estery 5 oraz w mieszkaniu przy ul. Malczewskiego[2].
W maju 1961 roku Zbór wznowił swą przynależność do Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, przenosząc się do lokalu w Rynku Główny 15. Wówczas zbór tworzyły dwa ugrupowania: Chrześcijanie Wiary Ewangelicznej i Wolni Chrześcijanie[3]. Przez osiem lat wspólnej pracy, w zborze zorganizowano cztery uroczystości chrztu wodnego, prowadzono regularną pracę z dziećmi i młodzieżą, organizowano ewangelizacje i wieczory pieśni.
W roku 1962 chrzest przyjął Kazimierz Sosulski[3]. Od roku 1966, regularnie usługiwał kaznodziejsko miejscowemu zborowi.
Od lutego 1970 roku Zbór przeniósł swą siedzibę do lokalu przy ul. Gołębiej 6. W tym okresie Zbór przechodzi rozmaite trudności, które ujemnie wpływają na jego rozwój. Jednym z problemów był problem lokalowy.
Jesienią 1974 roku zakupiono dwa garaże stanowiące część budynku parterowego przy ul. Modrzewskiego (obecnie nazwanej Lubomirskiego)[3]. Były to dawne stajnie. Stopniowo nabywano pozostałe części równocześnie prowadząc konspiracyjnie prace adaptacyjne.
W wigilię Bożego Narodzenia 1975 roku, pomimo nieukończonych prac, odbyło się tam pierwsze nabożeństwo modlitewne[2][3].
28 marca 1976 roku nastąpiło uroczyste otwarcie kaplicy, której nadano nazwę „Betlejem”. Równocześnie świętowano 30 rocznicę powstania Zboru. Podczas tych uroczystości, miała miejsce ordynacja nowego pastora Zboru – Kazimierza Sosulskiego, wówczas już absolwenta Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Ordynacji dokonali Aleksander Rapanowicz, Teodor Maksymowicz, Sergiusz Waszkiewicz, Konstanty Sacewicz i Władysław Sosulski[2].
W nowej kaplicy rozpoczęto pracę z trzydziestoma osobami (w tym było 17 członków zboru).
Po roku stan zboru się podwoił, i w tej liczbie utrzymywał się do roku 1979.
Począwszy od pierwszego nabożeństwa w kaplicy, do zboru zaczęli uczęszczać Kajfoszowie. Józef usługiwał Słowem Bożym, a jego rodzina angażowała się w szkółce niedzielnej oraz działalności muzycznej.
Rozwój Zboru zaznaczał się w wielu płaszczyznach, a jego stan liczebny podwoił się. Tak zwana „Betlejemka” szybko dała się poznać jako miejsce kolportażu Biblii i literatury chrześcijańskiej, o którą wówczas było niełatwo. Kaplica „Betlejem” znana była z piątkowych wykładów biblijnych, także z co miesięcznych wieczorów muzycznych, kiedy śpiewał chór, prowadzony przez Józefa Kajfosza[2].
Powstał zespół muzyczny „Betlejem”, który także usługiwał wierzącym w Czechosłowacji[3] oraz międzywspólnotowe zespoły muzyczne: „Charisma”, potem „Armia Pana”, później „Besalel”.
Wyremontowana kaplica posiada również baptysterium. W 1980 roku odbył się pierwszy chrzest w kaplicy Betlejem[3].
Chrzty w Zborze „Betlejem” odbywają się dwa, trzy, a też niekiedy cztery razy w roku. Ze względu na niewielką kaplicę, mogącą pomieścić około 100 do 110 osób, ze Zboru Betlejem, postanowiono założyć samodzielny zbór w Skawinie. Nastąpiło to 15 maja 1983 roku, kiedy to 54 osoby, wcześniej dojeżdżające do Zboru Betlejem”, ukonstytuowały nową społeczność.
W kwietniu 1986 roku gościł w Krakowie zielonoświątkowy ewangelista – David Wilkerson, który, oprócz spotkania się z przeszło dwutysięczną widownią, przekazał prezydentowi Krakowa dar pieniężny na pracę z ludźmi uzależnionymi. Spotkania odbywały się w Hali „Wisły”.
W 1987 roku powstał zbór w Nowej Hucie, rok później – w Nowym Targu, potem – w Olkuszu, Busku Zdroju i Nowym Sączu[2].
22 maja 1987 roku, na XII synodzie Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, postanowiono rozwiązać powołaną po drugiej wojnie światowej pod naciskiem władz – na wzór radziecki – religijną federację. Postanowienie o rozwiązaniu ZKE zatwierdzono 1 lutego 1988 roku decyzją ówczesnego Urzędu do Spraw Wyznań. Tego samego dnia zarejestrowano samodzielny Kościół Zielonoświątkowy w Polsce.
W momencie zatwierdzenia Kościoła Zielonoświątkowego, pastor Kazimierz Sosulski, z racji swych nowych obowiązków, jako zastępca prezbitera naczelnego Kościoła, po dwunastu latach służby w Krakowie, postanowił przenieść się do Warszawy[2].
Po nim pastorem został Henryk Krzysiuk, znany w tym czasie z zaangażowania w pracę w Towarzystwie Krzewienia Etyki Chrześcijańskiej[2].
Założone przez Kościół Towarzystwo Krzewienia Etyki Chrześcijańskiej, w czasie swej działalności organizowało w szkołach, na uczelniach i innych instytucjach odczyty, prelekcje, dyskusje panelowe, wystawy, oraz wydało szereg książek o tematyce rodzinnej, resocjalizacji i etyczno-moralnej.
W 1990 roku, jako pełniący obowiązki pastora, opiekę nad zborem przejął Wiesław Didoszak, absolwent krakowskiej Akademii Pedagogicznej i Warszawskiego Seminarium Teologicznego w Warszawie.
17 stycznia 1993 roku, przed Zborem, w obecności Michała Hydzika – Prezbitera Naczelnego Kościoła Zielonoświątkowego i Andrzeja Brandysa – Prezbitera Okręgu Południowego dokonano ordynacji na pastora Zboru „Betlejem” Wiesława Didoszaka[2].
Jesienią 1993 roku, razem z ewangelicznymi zborami Krakowa zorganizowano w Hali „Wisły” ewangelizację za pośrednictwem łącza satelitarnego. Mówcą był baptystyczny ewangelista Billy Graham.
W pierwszej połowie 1991 roku, nabożeństwa niedzielne zboru odbywały się w budynku przy ul. Lubicz 25 (w tzw. „Nafcie”). Jesienią tegoż roku, ze względu na trudności organizacyjne, powrócono do „Betlejem” decydując się na dwa nabożeństwa niedzielne.
W 1993 roku, w czerwcu, wierzący dojeżdżający z Krzeszowic utworzyli własny zbór. Jednak miejsca w „Betlejem” było nadal za mało i jesienią 1993 roku nabożeństwa niedzielne zaczęto organizować w świetlicy Zakładów Zbożowo-Młynarskich (w tzw. „Młynie”) na osiedlu Wieczysta[2].
Po ewangelizacji, zorganizowanej w lutym 1994 roku na ulicach tego osiedla, wymówiono zborowi wynajmowaną salę. Wówczas powrócono do kaplicy „Betlejem”, by po kilku tygodniach na krótko przenieść nabożeństwa niedzielne do Kinoteatru „Związkowiec” przy ul. Grzegórzeckiej.
W 1994 roku powstało z inicjatywy Piotra Nowaka, pastora ze Skawiny, Krakowskie Seminarium Biblijne. Jego współpracownikiem został Paweł Sochacki – pastor z Nowej Huty, natomiast Wiesław Didoszak – pastor Zboru „Betlejem” – jednym z wykładowców. W seminarium tym do dzisiaj, pod dyrekcją pastora Sochackiego, studiują seminarzyści z Krakowa i okolicznych województw.
Od września 1994 roku do czerwca 1997 roku – wierni Zboru zgromadzali się w wynajmowanej sali Zespołu Pieśni i Tańca „Krakus”, przy ul. Reymonta 15.
W marcu 1996 roku świętowano 50-lecie Zboru. Uroczystość odbyła się w sali przy ul. Reymonta 15.
Wierni Kościoła Zielonoświątkowego doszli do przekonania, że jego stosunki z państwem powinny być uregulowane na poziomie wyższym niż wpis do rejestru kościołów i wyznań, a mianowicie na drodze ustawowej. Opracowano projekt ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej, którą Prezydent RP podpisał 14 kwietnia 1997 roku[2].
W czerwcu 1997 roku odbył się na stadionie „Korony” w Krakowie I Kongres Zborów Zielonoświątkowych Okręgu Południowego.
Sześć lat później, w czerwcu 2003 roku, Kraków ponownie był gospodarzem Kongresu.
Od października 1997 roku do czerwca 2003 wynajmowane było kino „Warszawa” przy ul. Stradom 15.
W roku 2001 w Krakowie, ma miejsce przywilej projekcja filmu „Jezus”, organizowana wspólnie z krakowskimi zborami ewangelicznymi.
Kilkakrotnie, razem ze zborem z Nowej Huty, oraz z Kościołem Jezusa Chrystusa w Krakowie organizowane były nabożeństwa z okazji Święta Pięćdziesiątnicy.
Od września 2003 do 2011 roku, nabożeństwa niedzielne Zboru odbywały się w Domu Kultury na osiedlu Podwawelskim.
Tam też, 11 grudnia 2005 roku odbyła się, w asyście Prezbitera Okręgowego Leszka Mochy, ordynacja Daniela Jurka na diakona Kościoła Zielonoświątkowego, oraz na asystenta pastora. W zborze są również osoby, które w ramach Fundacji „Chewra”, od wielu lat pracują wśród Żydów, szczególnie na Ukrainie i Białorusi. Jest to zakrojona na szeroką skalę praca ewangelizacyjna i charytatywna.
Na koniec 2010 zbór skupiał 308 wiernych, w tym 175 ochrzczonych członków[4].
Przypisy
