Po wybuchu II wojny światowej przerwał edukację. Po wojnie przeniósł się do Wrocławia i w 1952 roku ukończył studia w zakresie filologii rosyjskiej i filologii bułgarskiej, a jeszcze jako student podjął pracę w Katedrze Historii Literatury Rosyjskiej i Innych Literatur Słowiańskich[3].
Zaraz po uzyskaniu doktoratu podjął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu (kierownik katedr literatury i języka rosyjskiego), w Instytucie Polsko-Radzieckim w Warszawie i na Uniwersytecie Warszawskim. W 1967 roku objął kierownictwo Katedry Filologii Rosyjskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Na Uniwersytecie Wrocławskim był przez dwie kadencje prodziekanem Wydziału Filologicznego[3], potem pracował jako dyrektor Instytutu Filologii Słowiańskiej UWr (1972–1975, 1981–1984)[4], przy czym w latach 1972-1975 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Filologii Rosyjskiej i Słowiańskiej UAM. W latach 1984–1987 został dyrektorem Instytutu Filologii Słowiańskiej UWr[3].
Był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej, Komitetu Słowianoznawstwa PAN i redakcji „Slavia Orientalis”[3].
