Zamek znajduje się w centrum miejscowości Mersch[1].
Historia
Pierwszym właścicielem Mersch był Theodoric I., rycerz hrabiny Ermesinde[2]. W 1232 roku pojawiła się pierwsza wzmianka o turris – wieży – najprawdopodobniej donżonie[2]. Wzmianka znajdowała się w akcie kupna majątku przez Theodorica I.[3] Wieża była najprawdopodobniej pozostałością po wcześniejszym zamku wzniesionym przez Nithardusa w czasach karolińskich[3]. Theodoric wzniósł najprawdopodobniej warownię otoczoną fosą, która została spalona przez Burgundów[2] podczas wojny szwajcarsko-burgundzkiej[3]. Warownia składała się z donżonu (wzniesionego na planie kwadratu o boku 12 m), otoczonego murem obronnym z bramą wjazdową[3].
Według planów sporządzonych w 1574 roku zamek miał wymiary 61 × 70 m, fosa 11 m szerokości a okalający go mur obronny 1,35 m grubości[2]. Pod koniec XVI w. zamek został przebudowany przez Paulusa von der Veltza i przekształcony w rezydencję[2] z fasadą w stylu renesansowym[3].
W 1603 roku zamek został podpalony, zniszczony w trakcie wojny trzydziestoletniej[3] i odbudowany pod koniec XVII w. przez hrabiego Johanna-Friedricha von Eltera[2]. W 1717 roku ponownie konsekrowano kaplicę zamkową[2].
W 1898 roku jego właściciele – rodzina von Sonnenberg-Reinach – sprzedali majątek firmie Schwartz-Hallinger[2]. Kolejny remont zamku przeprowadzono w 1930 roku, a w 1938 roku powstało tu schronisko młodzieżowe[2]. Gmina Mersch zakupiła posiadłość w 1957 roku, która w 1960 roku przeszła na własność państwa, by w 1988 roku powrócić w ręce gminy[2]. Po remoncie w 1993 roku zamek jest siedzibą władz lokalnych i administracji[2]. W gmachu mieści się również punkt informacji turystycznej[4].
Mersch jest jednym z siedmiu zamków w „dolinie siedmiu zamków” – w dolinie rzeki Eisch[5]. W 2011 roku zamek Mersch został upamiętniony na okolicznościowej monecie o nominale 5 euro w serii monet „Zamki Luksemburga”[6].
Architektura
Zamek o wymiarach 34 × 30 m ma cztery okrągłe baszty o średnicy 6 m[3]. Pierwotny donżon został rozbudowany w kierunku północno-zachodnim[3].
Komnaty zamku zwieńczone są sklepieniami sieciowymi[3]. Wystrój wnętrz utrzymany jest w stylu późnego gotyku[3]. Na drugim piętrze znajduje się sala rycerska ozdobiona 16 herbami kolejnych właścicieli zamku[3].
