Yung Feng (1990)

Yung Feng (永豐)

Jednostka siostrzana „Yung Feng” – „Yung Chia” w Zuoying w 2016 r.
Klasa	niszczyciel min
Typ	Yung Feng
Projekt	MWV 50
Historia
Stocznia	Abeking & Rasmussen(inne języki), Lemwerder
Położenie stępki	14 września 1988
Wodowanie	26 kwietnia 1990
Republika Chińska
Wejście do służby	12 lipca 1991
Los okrętu	w służbie (2019)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	lekka: 500 ton pełna: 540 t
Długość	49,7 m
Szerokość	8,7 m
Zanurzenie	3,1 m
Materiał kadłuba	drewno
Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1,6 MW (2180 KM) 2 śruby
Prędkość	14 węzłów
Zasięg	3500 Mm przy 14 w.
Sensory
radar Decca, sonar TSM-2022
Uzbrojenie
początkowo: 2 wkm kal. 12,7 mm (2 x I)
Wyposażenie
2 pojazdy podwodne Pinguin
Załoga	45

Yung Feng (永豐) – tajwański niszczyciel min z lat 90. XX wieku, jedna z czterech zamówionych przez Tajwan jednostek typu Yung Feng. Okręt został zwodowany 26 kwietnia 1990 roku w niemieckiej stoczni Abeking & Rasmussen(inne języki) w Lemwerder, a do służby w marynarce wojennej Republiki Chińskiej wszedł 12 lipca 1991 roku. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2019 rok).

Projekt i budowa

Niszczyciele min typu Yung Feng zostały zamówione przez rząd Tajwanu w Niemczech w 1988 i 1989 roku w celu zastąpienia wyeksploatowanych trałowców pozyskanych z US Navy^[1][2] . Projekt nosił oznaczenie MWV 50^[3][4]. Aby uniknąć protestów władz Chińskiej Republiki Ludowej, formalnie jednostki miały być przeznaczone dla firmy CPC Corporation (zajmującej się handlem i wydobyciem ropy naftowej i gazu ziemnego) jako uniwersalne statki przeznaczone do obsługi platform wiertniczych, badań oceanograficznych, zwalczania pożarów, kontroli zanieczyszczeń oraz poszukiwań i ratownictwa^[1][2] . Jednostki zostały więc zbudowane jako cywilne, pomalowane na kolor niebieski (kadłub) i biały (nadbudówka); nie zainstalowano na nich uzbrojenia ani wyposażenia^[2] . Planowane zamówienie na kolejne osiem okrętów zostało anulowane z powodu skandalu związanego z ujawnieniem prawdziwego przeznaczenia jednostek^[1][2] .

„Yung Feng” zbudowany został w stoczni Abeking & Rasmussen(inne języki) w Lemwerder^[1][2] . Stępkę okrętu położono 14 września 1988 roku, a zwodowany został 26 kwietnia 1990 roku^[2] .

Dane taktyczno–techniczne

Okręt jest przybrzeżnym niszczycielem min z kadłubem wykonanym z drewna^[2] . Długość całkowita wynosi 49,7 metra, szerokość 8,7 metra, a zanurzenie 3,1 metra^[3][4][a]. Wyporność lekka wynosi 500 ton, a pełna 540 ton^[1][2] . Okręt napędzany jest przez dwa 8-cylindrowe silniki wysokoprężne MTU 8V 396 TB93 o łącznej mocy 1,6 MW (2180 KM), poruszające poprzez wały napędowe dwoma śrubami^[2] [3]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 14 węzłów^[3][4][b]. Zasięg wynosi 3500 Mm przy prędkości 14 węzłów^[3][4][c].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się początkowo z dwóch pojedynczych wielkokalibrowych karabinów maszynowych kalibru 12,7 mm L/90^[2] . Wyposażenie przeciwminowe stanowiły dwa pojazdy podwodne: Pinguin A1 i Pinguin B3^[2] . Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar Decca(inne języki) oraz sonar kadłubowy TSM-2022^[2] [3].

Załoga okrętu składa się z 5 oficerów i 40 podoficerów i marynarzy^[3][4].

Służba

Nieuzbrojony i pozbawiony wyposażenia przeciwminowego „Yung Feng” został przyjęty do służby w marynarce wojennej Republiki Chińskiej 12 lipca 1991 roku^[2] . Okręt otrzymał numer taktyczny 1301^[2] [3]. Pełną gotowość bojową jednostka osiągnęła dopiero w 1995 roku, po montażu uzbrojenia i wyposażeniu w system wykrywania min Thomson Sintra IBIS V oraz pojazdy podwodne^[2] [3].

W 1997 roku na pokładzie dziobowym jednostki zainstalowano pojedyncze działko T75 kal. 20 mm L/68^[2] . Po 2010 roku „Yung Feng” został poddany modernizacji, w wyniku której w miejsce sonaru TSM-2022 zainstalowano nowy SA 950 oraz zamiast pojazdu podwodnego Pinguin A1 dodano drugi Pinguin B3^[2] [3]. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2019 rok)^[2] .

Uwagi

1. Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 460 i Gogin 2019 ↓  podają, że szerokość okrętu wynosi 10,8 metra, a zanurzenie 2,8 metra.
2. Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 460 i Gogin 2019 ↓  podają, że prędkość maksymalna okrętu wynosi 15 węzłów.
3. Gogin 2019 ↓  podaje, że zasięg okrętu wynosi 2500 Mm przy prędkości 12 węzłów.

Przypisy

1. Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 460.
2. Gogin 2019 ↓.
3. Saunders 2004 ↓, s. 727.
4. Saunders 2009 ↓, s. 794.

Bibliografia

• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
• Ivan Gogin: YUNG FENG minehunters (1991). Navypedia. [dostęp 2020-01-14]. (ang.).
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).