Jako aktor zadebiutował w 1863. Przez pewien czas grywał w teatrach prowincjonalnych, w latach 1873–1874 dyrygował chórem w kościele św. Józefa Oblubieńca w Warszawie, a następnie, po krótkim pobycie za granicą od 1876 związany był na stałe z Warszawskimi Teatrami Rządowymi. Grywał zwykle role epizodyczne, a dodatkowo od połowy lat 90. XIX wieku był kierownikiem muzyki zakulisowej. W 1911 przeszedł na emeryturę, jednak nadal, choć już sporadycznie, występował na scenie warszawskiej, aż do roku 1930. Zagrał w sumie około 700 ról występując przed publicznością 9500 razy. W swoim dorobku kompozytorskim pozostawił przeszło 30 utworów o tematyce religijnej oraz około 300 utworów salonowych. Znany był również jako kronikarz teatrów warszawskich. Jego wspomnienia, zatytułowane Notatki starego aktora, publikowane były we fragmentach za życia autora, a w pełniejszym opracowaniu ukazały się w roku 2015.
Władysław Józef Krogulski ożenił się 14 czerwca 1876 w Warszawie z Wilhelminą Teklą Lewicką (1856–1933), śpiewaczką operową, a później nauczycielką śpiewu, a ze związku tego miał córkę Helenę Julię (1878–1955), żonę aktora Piotra Pawła Hryniewicza (1874–1932), a także syna Roberta Ludwika (1887–1949).
Krogulski Mariusz Lesław, Krogulska Justyna, Józef Władysław Krogulski (1815–1842). Rodzina - życie - twórczość, Tarnów 2015.
Krogulski Władysław, Notatki Starego Aktora. Przewodnik po teatrze warszawskim XIX wieku, wybór i opracowanie Dorota Jarząbek-Wasyl, Agnieszka Wanicka, Kraków 2015.
Krogulski Mariusz Lesław, Krogulscy. Linia tuchowska (1727–1930), Warszawa 2020.
.jpg)
