Wysoka (powiat wrocławski)

Wysoka

wieś
Ruina folwarku w starej części wsi
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	wrocławski
Gmina	Kobierzyce
Liczba ludności (19.09.2022)	5297[2]
Strefa numeracyjna	71
Kod pocztowy	52-200[3]
Tablice rejestracyjne	DWR
SIMC	0875655
Położenie na mapie gminy Kobierzyce Wysoka
Położenie na mapie Polski Wysoka
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Wysoka
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego Wysoka
51°02′36″N 17°00′50″E[1]

Wysoka – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kobierzyce.

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.

Położenie

Wieś graniczy z peryferyjnymi wrocławskimi osiedlami Ołtaszyn i Partynice.

Nazwa

Pierwotną nazwą miejscowości była polska nazwa Wysoka. Miejscowość została wymieniona w łacińskim dokumencie wydanym w 1332 roku we Wrocławiu w zlatynizowanej staropolskiej formie Wyssoca^[4]. Później została zgermanizowana i do roku 1945 nosiła niemiecką nazwę Zehnhufen.

Historia

Swoje posiadłości we wsi i pałacyk myśliwski miał tu Julius Schottländer, a potem jego syn Paul, ale po wojnie pałacyk uległ dewastacji i został rozebrany.

Do lat 90. XX wieku było tu Państwowe Gospodarstwo Rolne, a perspektywy rozwoju wsi nie były zachęcające. Obecnie stara część wsi pozostaje w silnym kontraście wobec nowo powstających osiedli.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są^[5]:

• park, powstały około 1900 r.
• folwark

inne:

• fort piechoty^[6]

Zobacz też

• Wysoka
• Aglomeracja wrocławska
• Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Wrocławiu
• Parafia św. Ojca Pio z Pietrelciny we Wrocławiu

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 153490
2. GUS - Bank Danych Lokalnych [online], stat.gov.pl [dostęp 2024-04-26] .
3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1573 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
4. Colmar Grünhagen 1854 ↓, s. 160.
5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 233. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
6. Fort piechoty

Bibliografia

• Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T.22 Regesten zur schlesischen Geschichte 1327-1333. Breslau: E. Wohlfarth's Buchhandlung, 1903.

Linki zewnętrzne

• pałacyk myśliwski
• bunkry