Wyższa szkoła pedagogiczna (skrót: WSP) – uczelnia kształcąca nauczycieli[1].
Wyższe szkoły pedagogiczne utworzono w Polsce w 1946 r., początkowo w formie zawodowej, a od 1954 akademickiej, kształcącej na poziomie wyższym w trybie 3-, 4- lub 5-letnim:
W 1946 powstały pierwsze 4 Państwowe Wyższe Szkoły Pedagogiczne: w Gdańsku, Katowicach (zamknięta w 1947), Krakowie i Łodzi, a w 1950 trzy kolejne: w Katowicach, Warszawie i Wrocławiu (przeniesiona do Opola). W 1965 utworzono WSP w Rzeszowie, w 1973 dalsze 3 Wyższe Szkoły Pedagogiczne: w Kielcach, Szczecinie i Zielonej Górze, a w 1974 – 5 (w Bydgoszczy, Częstochowie, Olsztynie, Siedlcach i Słupsku). Ostatnią szkołą typu WSP była Wyższa Szkoła Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, która powstała w 1976 z przekształcenia Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej.
Część wcześniej utworzonych szkół pedagogicznych została włączona do istniejących uniwersytetów (w Warszawie i Łodzi), natomiast pozostałe dały początek nowym uniwersytetom (w Gdańsku, Katowicach, Olsztynie, Opolu, Rzeszowie, Szczecinie i Zielonej Górze) oraz akademiom (w Bydgoszczy, Częstochowie, Kielcach, Krakowie i Siedlcach), przekształconym po 2000 również w uniwersytety (poza Akademią Pomorską w Słupsku i Akademią Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie). Od 1993 zaczęły powstawać niepubliczne szkoły typu WSP, z których 3 (w Białymstoku, Łodzi i WSP TWP w Warszawie) działają do dziś, zaś 3 inne (w Łowiczu, Mysłowicach i WSP ZNP w Warszawie) zostały zlikwidowane w latach 2015–2016.
W przeszłości taki status i nazwę nosiły wyższe szkoły zawodowe i akademickie:
Współcześnie funkcjonują wyższe szkoły zawodowe i uczelnie o takiej nazwie: