Wolica, Lacka Wola (ukr. Волиця, Wołycia; hist. Tytowa Wola) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie mościskim. W 2022 roku liczyła 1017 mieszkańców[1].
Według danych z 2001 roku 69,2% mieszkańców jako język ojczysty wskazało ukraiński, 30,3% – polski, 0,3% – białoruski, 0,1% – rosyjski[2].
Wieś była wzmiankowana po raz pierwszy w 1433 roku[3]. Wieś królewska Tytowa Wola położona była w 1589 roku w starostwie przemyskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[4]. W czasie zaboru Galicji była w posiadaniu Jana Klemensa Branickiego[5]. Dwór w Lackiej Woli posiadał dr Andrzej Kłodzianowski[6].
W II Rzeczypospolitej do 1934 roku samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Mościska w powiecie mościskim, w województwie lwowskim[7].
W 1931 r. wieś liczyła 317 zagród i 1914 mieszkańców, prawie sami Polacy. Wierni rzymskokatoliccy należeli do parafii w Mościskach, a od 1930 r. do nowo utworzonej parafii z Trzcieńcu. We wrześniu 1939 r. Niemcy chcieli rozstrzelać 53 mieszkańców, ale egzekucję wstrzymano dzięki interwencji ks. proboszcza Zygmunta Dziedziczaka. 24 czerwca 1941 r. żołnierze z ukraińskiego batalionu "Nachtigall" bez żadnego powodu rozstrzelali 49 mężczyzn. W następnych latach nacjonaliści ukraińscy zamordowali kolejnych pięciu Polaków[8].
W czasie okupacji niemieckiej polski mieszkaniec wsi Józef Wiącek ukrywał Żydów, za co w 2019 roku Instytut Jad Waszem uhonorował go tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata[9].
Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. W 1946 roku zmieniono nazwę wsi na Wolica[3].
Przypisy
- ↑ Населення громади | Шегинівська громада, Львівська область, Яворівський район [online], shegynivska-gromada.gov.ua [dostęp 2024-09-23] (ukr.).
- ↑ Таблиця: 19A050501_02_046. Розподіл населення за рідною мовою, Львівська область (1,2,3,4). Офіційна сторінка Всеукраїнського перепису населення. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ukr.).
- ↑ a b с Волиця, Львівська область, Мостиський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2015-09-03]. (ukr.).
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 2.
- ↑ Lacka Wola, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 58 .
- ↑ Zgon konsula perskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 45, s. 17, 4 listopada 1905.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 547
- ↑ SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 673-674, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
- ↑ Wiącek Józef. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
Linki zewnętrzne
.jpg)
