Wojciech Milewski od 1970 roku mieszka na Wybrzeżu, gdzie pracował w przemyśle okrętowym, na etacie fotografa. Wcześniej pracował w Bydgoskich Zakładach Fotochemicznych „Foton” (laboratorium doświadczalne). Od 1957 roku zajmuje się fotografią artystyczną – główna nagroda w konkursie „Szczecin zawsze polski” (1958). Od 1974 roku jest instruktorem fotografii kategorii S, od 1982 roku jest mistrzem fotografii.
Jest autorem i współautorem wielu wystaw fotograficznych[6][7][8][9][10][11]; indywidualnych i zbiorowych, krajowych i międzynarodowych, m.in. organizowanych pod patronatem FIAP (Francja, Niemcy, Brazylia, Japonia, USA, Australia, Czechosłowacja, Włochy, Węgry, Hiszpania, Cejlon, Indie, Hongkong, ZSRR)[2]. Jest autorem dwóch wystaw towarzyszących I Krajowemu Zjazdowi Delegatów NSZZ „Solidarność” w 1981 roku, w Gdańsku[12]. Jest uczestnikiem licznych plenerów fotograficznych[13]. Jest uczestnikiem i laureatem konkursów fotograficznych[14]. W latach 1973–1986 był członkiem Komisji Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego, w latach 1986–1988 był wiceprezesem do spraw artystycznych GTF, w latach 1988–1990 był prezesem Zarządu GTF, od 1989 roku jest członkiem honorowym Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego[15][16]. W latach 1984–1990 prowadził zakład fotograficzny, w latach 1990–1992 pracował jako starszy instruktor ds. fotografii w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Gdańsku. W latach 1990–1992 był fotografem Prezydenta RP – Lecha Wałęsy[2].
Wojciech Milewski jest laureatem nagród Prezydenta Miasta Gdańska; 50-lecia Pracy Twórczej i 50-lecia Działalności Artystycznej. W 1980 roku został uhonorowany tytułem Artiste FIAP (AFIAP), nadanym przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej FIAP. W 1989 roku został uhonorowany Srebrną Odznaką Honorową Federacji Amatorskich Stowarzyszeń Fotograficznych w Polsce. W 2013 roku otrzymał stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego – dofinansowanie projektu archiwizacji około pół miliona swoich zdjęć, dokumentujących historię „Solidarności”[17].
24 kwietnia 1971 poślubił Elżbietę z domu Ciastek, instruktorkę kultury. Jego córką jest pisarka i tłumaczka Monika Milewska[18].