Witold Repetowicz

Witold Repetowicz
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1975
Katowice

Zawód, zajęcie

dziennikarz, politolog

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Strona internetowa

Witold Adam Repetowicz (ur. 3 stycznia 1975 w Katowicach) – polski prawnik, dziennikarz prasowy i telewizyjny, reporter wojenny, autor filmów dokumentalnych i reportaży, naukowiec zajmujący się geopolityką oraz analityk specjalizujący się głównie w tematyce bliskowschodniej. Laureat Nagrody im. Kazimierza Dziewanowskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w 2017.

Życiorys

Wykształcenie i kariera naukowa

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. Przewodniczący Zarządu Krajowego Niezależnego Zrzeszenia Studentów w latach 1994–1995[2]. W 2010 wykładał prawo na Panafrykańskim Uniwersytecie Pokojowym (Pan-African Peace University, Université Panafricaine de la Paix) w Uvirze w Demokratycznej Republice Konga[3].

W działalności naukowej specjalizuje się w zagadnieniach bezpieczeństwa i obronności, geopolityki, Bliskiego i Środkowego Wschodu oraz Afryki[4]. Autor artykułów naukowych i opracowań o charakterze eksperckim, m.in. publikacji „Międzynarodowa jurysdykcja karna – szansą dla Afryki?”[3] W 2022 uzyskał stopień doktora na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie na podstawie pracy pt. Bezpieczeństwo państwa i pozycja geopolityczna Iraku w kontekście tożsamości plemiennej, religijnej i etnicznej[5][6].

Zajmuje się także zależnościami pomiędzy migracjami, demografią a konfliktami zbrojnymi na Bliskim Wschodzie, przede wszystkim w Syrii i syryjskim Kurdystanie[7]. W 2018 wprowadził pojęcie tzw. broni demograficznej (broń „D”) jako zagrożenia asymetrycznego[8].

Ekspert Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego[1].

Działalność zawodowa

Jako dziennikarz publikuje m.in. na portalu Defence24.pl, w „Do Rzeczy” i „Polsce Zbrojnej”. Jest autorem serii reportaży telewizyjnych o sytuacji humanitarnej na Bliskim Wschodzie i uchodźcach z Syrii. W latach 2017–2018 korespondent Polskiej Agencji Prasowej w Syrii i Iraku[9].

Od 16 listopada do 22 grudnia 2017 przetrzymywany w więzieniu przez syryjski wywiad wojskowy[10]. Został z niego zwolniony dzięki staraniom polskiego dyplomaty Krzysztofa Czapli[11].

Dorobek

Książki

Reportaż z podróży do Syrii i Iraku w latach 2014–2016. Według wydawcy stanowi opowieść o walce Kurdów z Państwem Islamskim, dążeniu do niepodległości, a także o sytuacji w syryjskiej Rożawie, w tym działaniach wojsk tureckich wobec ludności cywilnej[12]. Za publikację tę od 2016 objęty jest zakazem wjazdu do Turcji[10].

Reportaż będący wg wydawcy m.in. „próbą zmierzenia się z fałszywym obrazem Iraku – państwa, zdaniem Zachodu, sztucznego i skazanego na wojnę, gdzie na każdym rogu czai się terrorysta, szyici i sunnici skaczą sobie do gardeł, a między zniszczonymi budynkami przejeżdżają pancerne wozy stacjonujących wojsk”[13].

  • Etnosektarianizm i trybalizm w Iraku. Bezpieczeństwo a tożsamość. Akademia Sztuki Wojennej, Warszawa 2024, ss. 402. ISBN 978-83-8263-398-6

Książka oparta na pracy doktorskiej, poświęcona zagadnieniom bezpieczeństwa państwa irackiego i dowodząca jego żywotności[14].

Filmografia

(lista filmów niepełna)

  • Europa Konfliktów (2021) - scenariusz i realizacja
  • Życie po Państwie Islamskim (2018) – scenariusz i realizacja
  • Powroty do ruin (2018) – scenariusz i realizacja
  • Marazm i nadzieja (2017) – scenariusz i realizacja

Nagrody

  • Nagroda im. Kazimierza Dziewanowskiego SDP za reportaż „Marazm i nadzieja” oraz publikacje o problemach i wydarzeniach na świecie[15].
  • Nagroda kurdyjskiej organizacji dziennikarskiej "Yekîtiya Ragihandina Azad" (kurd. "Unia Wolnych Mediów") w Syrii za książkę „Nazywam się Kurdystan”[10]
  • Nagroda Ambasady Iraku w Polsce „za odwagę w pracy dziennikarskiej”[10].

Przypisy

  1. ↑ a b Biogram na stronie Defence 24. www.defence24.pl. [dostęp 2019-10-29].
  2. ↑ Historia Niezależnego Zrzeszenia Studentów – Niezależne Zrzeszenie Studentów [online], nzs.org.pl [dostęp 2020-05-03].
  3. ↑ a b Biogram na stronie Instytutu Kościuszki. ik.org.pl. [dostęp 2019-10-29].
  4. ↑ Biogram na stronie Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. pulaski.pl.pl. [dostęp 2019-10-29].
  5. ↑ Post Witolda Repetowicza. twitter.com, 21 czerwca 2022. [dostęp 2022-09-07].
  6. ↑ Bezpieczeństwo państwa i pozycja geopolityczna Iraku w kontekście tożsamości plemiennej, religijnej i etnicznej : rozprawa doktorska. sin.akademia.mil.pl. [dostęp 2022-09-07].
  7. ↑ Witold Repetowicz, Naród i terytorium Kurdów – wymiar egzystencjalny migracji, „Humaniora. Czasopismo Internetowe”, 17 (1), 2017, s. 165–195, ISSN 2353-3145 (pol.).
  8. ↑ Witold Repetowicz, Broń „D” jako zagrożenie asymetryczne, „Wiedza Obronna”, 262–263 (1–2), 2018, s. 107–125, DOI: 10.34752/rsk1-vv20, ISSN 0209-0031 (pol.).
  9. ↑ Paweł Dembowski: PAP zwolniła Witolda Repetowicza, korespondenta na Bliskim Wschodzie. press.pl, 2019-02-20. [dostęp 2020-05-03].
  10. ↑ a b c d Życiorys na stronie Wydawnictwa Czarne. czarne.com.pl. [dostęp 2019-10-29].
  11. ↑ „Do Rzeczy”: Witold Repetowicz o swoim uwięzieniu w Syrii [online], Onet Wiadomości, 8 stycznia 2018 [dostęp 2019-06-19] (pol.).
  12. ↑ Opis na stronie wydawnictwa Znak. [dostęp 2019-11-09].
  13. ↑ Opis na stronie wydawnictwa Czarne. czarne.com.pl. [dostęp 2019-11-09].
  14. ↑ Etnosektarianizm i trybalizm w Iraku. Bezpieczeństwo a tożsamość [online], Księgarnia Akademii Sztuki Wojennej [dostęp 2024-07-23].
  15. ↑ Maciej Kozielski: SDP po raz 25. przyznał swoje nagrody. 21.03.2018. [dostęp 2019-11-09].

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!