Marburg – wirus wykryty po raz pierwszy w Niemczech.
Budowa
Materiał genetyczny stanowi jednoniciowe antysensowne RNA. Podobnie jak wirus Ebola, charakteryzuje go ta sama morfologia (wygląda jak poskręcana pałeczka), ale w przeciwieństwie do niej ma inne antygeny.
Patogenność
Wirusy te są przyczyną poważnych i trudnych w leczeniu, występujących endemicznie na obszarze Afryki gorączek krwotocznych – choroby marburskiej.
Zakaźność, drogi szerzenia i rezerwuar
Do zakażenia dochodzi na drodze kropelkowej, pośredniego i bezpośredniego kontaktu (z czego te dwa ostatnie mają największe znaczenie). Najpoważniej zazwyczaj kończą się zakażenia wśród służb medycznych, które nastąpiły na skutek kontaktu z płynami ustrojowymi i kałem.
Rezerwuar stanowią chorzy ludzie, prawdopodobnie także gryzonie i niektóre gatunki małp.
Odporność populacji
Występuje powszechna wrażliwość. Prace nad szczepionką trwają. Wykryto przeciwciała u niektórych badanych pacjentów.
Zastosowania jako broni biologicznej
Wirus ten nie jest tak samo śmiertelny jak Ebola, więc jego użycie jest bardziej wątpliwe. Poza tym duże trudności sprawia pozyskanie wirusa.
Wrażliwość na czynniki zewnętrzne
Wirusy te wrażliwe są na promieniowanie jonizujące, światło słoneczne (promienie UV), temperaturę powyżej 60 °C oraz powszechnie dostępne chemiczne środki do dezynfekcji (fenol, alkohol metylowy).
Historia odkrycia
Pierwsze udokumentowane zachorowania miały miejsce w roku 1967 w Marburgu i Frankfurcie nad Menem oraz Belgradzie. Źródłem wirusa były koczkodany zielone (Cercopithecus aethiops) przywiezione z Ugandy. Do zakażenia doszło u osób, które opiekowały się małpami lub preparowały ich tkanki (nerki do celów hodowli komórkowej). Wystąpiło 25 przypadków pierwotnych i sześć przypadków wtórnych zakażeń od chorych ludzi (w wyniku bezpośredniego kontaktu, zwykle z krwią). Zmarło 7 chorych[potrzebny przypis].
W kwietniu 2005 nieznana dotąd odmiana tego wirusa pojawiła się w prowincji Uige w Angoli. Zmarły co najmniej 244 osoby.
Filowirusy w literaturze i filmie
Marburg nie jest opisywany tak często jak Ebola, którą charakteryzuje znacznie większa wirulencja. Wirusem zaraziła się jedna z postaci, która pojawiła się w 19 odcinku drugiego sezonu serialu Madam Secretary. W książce Zabójczy wirus Alex Kavy i w serii o Sewerynie Zaorskim Remigiusza Mroza, książce "Światła w popiołach", także pojawia się wątek tego wirusa.
Wątek tego wirusa pojawia się w polskim serialu "Fala zbrodni" (odc. 98). Pojawił się tam jako broń biologiczna, stworzona na potrzeby organizacji terrorystycznej.
Identyfikatory zewnętrzne:
