Bośnia i Hercegowina cechuje się zróżnicowanym klimatem, a górzyste ukształtowanie północnej części nie sprzyja winnicom i jest ich tam jedynie kilka[1]. Uprawa winorośli skupia się na południu kraju, na terenie Hercegowiny w okolicach Mostaru i wzdłuż granicy chorwackiej[2][3]. Klimat w tym rejonie jest śródziemnomorski[1].
Przed II wojną światową na terenach Bośni i Hercegowiny produkowano znaczące ilości wina[3]. Spustoszenie w uprawach przyniosła wojna domowa[3]. Z pomocą zagraniczną udaje się odnowić uprawy[3]. W 2005 roku areał winnic wynosił ok. 1400 ha[2].
W 2006 roku wzrósł do 4000 ha, a plany na rok 2010 przewidywały 10 000 ha[3][1].
Najważniejszymi szczepami są: žilavka (na białe wino) oraz blatina (szczep o ciemnej skórce), cenione już w XIX wieku[1][2].
Robinson, Harding i Vouillamoz podają, że Bośnia i Hercegowina jest ojczyzną dla czterech odmian winorośli: bena, blatina, krkošija i žilavka[4]. Spośród nich jedynie žilavka jest uprawiana jeszcze w innych państwach bałkańskich[5]. Baza danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof potwierdza te dane z wyjątkiem krkošiji, dla której jako kraj pochodzenia wskazuje Serbię[6][7].
Przypisy
↑ abcdPatrickP.FiévezPatrickP. i inni, Kraje śródziemnomorskie, [w:] AndréA.Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 723, ISBN 978-83-7626-712-8(pol.).
↑ abcd
Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 426. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
↑ abcdef
Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 272. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).
↑
Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. XXXV. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
↑
Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 1174. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).