Polska
opolskie
Prudnik
ul. Parkowa 248-200 Prudnik
willa
secesja
1895
1900, 1914
Hedwig Rudolph
Albert FränkelKurt FränkelRena FränkelGertrud DuczekMax ZigahlRenata Ociepka
Willa przy ul. Parkowej 2 w Prudniku – zabytkowa willa znajdująca się na skraju Parku Miejskiego w Prudniku, przy ulicy Parkowej 2. Funkcjonuje w niej restauracja „Parkowa”.
Willa została wzniesiona na terenie, który wcześniej należał do klasztoru kapucynów. Przylegający do niej ogród częściowo obejmował cmentarz klasztorny[2]. Według ksiąg wieczystych, działka, wówczas należąca do Hedwig Rudolph, została zabudowana w 1895. Powstał wówczas „dom mieszkalny z podwórzem, budynkiem stajennym i altaną letnią o wartości użytkowej 1200 talarów”[3].
W 1900 działkę zakupił miejscowy fabrykant Albert Fränkel, współudziałowiec firmy S. Fränkel (późniejszy „Frotex”). Rozbudował on ją o boczne skrzydła, na których znalazły się tarasy i balkon. Udostępnił mieszkanie na piętrze lekarzowi powiatowemu[3].
Od 1913 willa należała do syna Alberta – Kurta Fränkla[3]. W 1914 została rozbudowana[2]. Od 1928 do 1932 jej właścicielką była żona Kurta – Rena Fränkel. Następnie willę nabyła Gertrud Duczek z Głogówka. Zakup sfinansował w ramach prezentu ślubnego jej ojciec Josef Kronauer. W 1935 Duczek sprzedała willę rolnikowi i właścicielowi dóbr rycerskich – Maxowi Zigahlowi z Prudnika[3].
W okresie walk w rejonie Prudnika wiosną 1945 podczas II wojny światowej willa wraz z majątkiem Zigahlów zostały okradzione przez żołnierzy Armii Czerwonej. W willi ulokowano sztab radzieckiego wojska. Budynek został upaństwowiony, a Zigahlowie byli zmuszeni zamieszkać w getcie[3].
Dzięki pomocy Antoniego Błaszczyńskiego – pierwszego powojennego burmistrza Prudnika i znajomego Maxa Zigahla – rodzinie Zigahlów pozwolono ponownie zamieszkać w willi[3]. W dolnych partiach budynku utworzono przedszkole[4], siedzibę harcerstwa i zakład energetyczny. W latach 50. XX wieku Zigahlowie odzyskali willę na własność (jako powód zwrotu upaństwowionego mienia podano fakt, że w przeszłości Max Zigahl udzielił pomocy powstańcom śląskim)[3].
Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku Zigahl wynajął parter budynku pod działalność restauracji „Parkowa”. Było to wówczas najważniejsze miejsce spotkań towarzyskich w mieście[3]. W latach 80. XX wieku kierowniczką restauracji była Krystyna Świerkosz[5], a w latach 90. kierował nią Wojciech Marut[6]. Właścicielką willi została córka Maxa Zigahla – Renata Ociepka, a restauracja „Parkowa” kontynuuje działalność do czasów współczesnych[3].
W 2023 w willi nagrywano sceny do filmu W szachu. Ostatnia rozgrywka[7].
Obiekt jest przykładem architektury secesyjnej z początku XX wieku. Posiada elementy charakterystyczne dla włoskich pałaców renesansowych. Od strony frontowej budynek został rozczłonkowany jońskimi kolumnami i ozdobiony dekoracją architektoniczną. W wyposażeniu wnętrza znalazły się sufity zdobione sztukateriami, boazeria o motywach okuciowych, mosiężne lampy gazowe, kominek z 1910 w salonie muzycznym, okalany ściennym malowidłem. Hol przy głównym wejściu oszklony, ze zdobioną fontanną[3].
Ogród przyległy do willi ma powierzchnię 50 arów. W przeszłości łączył się on z ogrodem willi Hermanna Fränkla (siedziba Prudnickiego Ośrodka Kultury)[3].