Wilcze Tułowskie (gromada)

Wilcze Tułowskie

gromada
1954–1973
Państwo	Polska
Województwo	warszawskie
Powiat	sochaczewski
Data powstania	5 października 1954
Data likwidacji	1 stycznia 1973
Siedziba	Wilcze Tułowskie
Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw 13
Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954) 22
brak współrzędnych

Wilcze Tułowskie – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954^[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973^[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972^[3][4].

Gromadę Wilcze Tułowskie z siedzibą GRN w Wilczu Tułowskim utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski^[3] – w powiecie sochaczewskim w woj. warszawskim, na mocy uchwały nr VI/10/4/54 WRN w Warszawie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad^[5] Gorzewnica, Górki, Hilarów, Kromnów, Łasice, Miszory, Nowa Wieś-Śladów, Przęsławice, Śladów, Tułowice, Wilcze Śladowskie i Wilcze Tułowskie ze zniesionej gminy Tułowice oraz obszar dotychczasowej gromady Janów ze zniesionej gminy Łazy w tymże powiecie^[6]. Dla gromady ustalono 22 członków gromadzkiej rady narodowej^[7].

31 grudnia 1959 do gromady Wilcze Tułowskie przyłączono wsie Famułki Królewskie, Famułki Łazowskie i Władysławów ze znoszonej gromady Bromierzyk w tymże powiecie^[8].

31 grudnia 1961 do gromady Wilcze Tułowskie włączono wsie Piaski Duchowne i Piaski Królewskie ze znoszonej gromady Secymin Polski w tymże^([9]) powiecie^[10].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej^[11].

Przypisy

1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
3. Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956. Brak numerów stron w książce
4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959. Brak numerów stron w książce
5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
6. Uchwała Nr VI/10/4/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu grodziskomazowieckiego; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-0/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 29 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 67)
7. Uchwała Nr XLV/96/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sochaczewie z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 7 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 59)
8. Uchwała Nr IV-9/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 18 września 1959 r. w sprawie zmian granic niektórych gromad i przeniesienia siedzib niektórych gromadzkich rad narodowych w województwie warszawskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 1959 r., Nr. 12, Poz. 438)
9. 31 grudnia 1961 gromadę Secymin Polski włączono z powiatu płockiego do powiatu nowodworskiego w tymże województwie (Dz.U. z 1961 r. nr 59, poz. 322)
10. Uchwała Nr IV-19/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 27 września 1961 r. w sprawie zmian granic i nazw, utworzenia i zniesienia niektórych gromad oraz przeniesienia siedzib niektórych gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 1961 r., Nr. 13, Poz. 292)
11. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971. Brak numerów stron w książce