Urodził się 24 grudnia 1894 w rodzinie Adama i Marii z domu Orzeł. Kształcił się w gimnazjum w rodzinnym Łucku, a następnie w korpusie morskim w Piotrogrodzie.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w grudniu 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został przydzielony w 1919 do Departamentu Marynarki Wojennej Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 1920 do 1921 pełnił funkcję zastępcy oficera łącznikowego przy Głównym Dowództwie Wojska Polskiego na Ukrainie oraz kierownika Wydziału Organizacyjnego Departamentu Spraw Morskich. Został awansowany do stopnia komandora podporucznika w korpusie morskim ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1][2]. Od 1921 do 1927 był przydzielony do Kierownictwa Marynarki Wojennej, gdzie w 1923 był oficerem Wydziału Organizacyjno-Mobilizacyjnego[3], a w 1924 był kierownikiem Samodzielnego Referatu Personalnego[4]. Od 1927 był oficerem Oddziału II Sztabu Generalnego[5], pełniąc funkcję referenta w Referacie „Ligi Narodów”. W 1931 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck[6].
Jako emerytowany oficer był inspektorem MSW w Łucku. Był prowizorycznym naczelnikiem w urzędzie wojewódzkim wołyńskim w Łucku, po czym z dniem 1 stycznia 1932 został mianowany naczelnikiem wydziału[7]
,_Wiktor_Wojnicz.jpg)
