Wiesław Łabęcki

Wiesław Łabęcki
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1952
Ostrów Lubelski

Przebieg służby
Lata służby

1976–2002

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Wojskowe Służby Informacyjne

Jednostki

10 Pułk Kolejowy
Wojskowa Służba Wewnętrzna
Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego

Późniejsza praca

publicysta, historyk, regionalista

Odznaczenia
Złoty Krzyż ZasługiBrązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

Wiesław Dominik Łabęcki (ur. 1 stycznia 1952 w Ostrowie Lubelskim) – oficer Wojska Polskiego, inżynier budowy dróg i mostów kolejowych, historyk. Regionalista, członek organizacji pozarządowych zajmujących się dziedzictwem kulturowym[1].

Wiesław Łabęcki jest synem Hieronima (1900-1977) i Leokadii z d. Kozyra (1920-1994). Żonaty z Haliną z d. Sikora (od 1974). Ma syna Pawła (1975) oraz córkę Annę Marię (1978).[potrzebny przypis]

Historia rodziny

Rodzina Wiesława Łabęckiego ma bogate tradycje narodowowyzwoleńcze. Wuj Jan Łabęcki (1869-1961) walczył w latach 1919–1920 w wojnie polsko-bolszewickiej. Jan był także żołnierzem „Błękitnej Armii” generała Józefa Hallera[2]. Czesław Łabęcki (1907-1979), syn Jana, ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, kurs kawalerii w Grudziądzu i Centrum Szkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie. Był również absolwentem Centralnej Szkoły Wyszkolenia Strzeleckiego w Toruniu. Walczył z wojskami III Rzeszy i ZSRR w rejonach m.in. Mińska Mazowieckiego, pod Kałuszynem, Borkami i Kockiem. W czasie okupacji niemieckiej należał do Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej. Po wojnie organizował wojskowe szkolnictwo lotnicze w Zamościu i Dęblinie. W okresie stalinizmu prześladowany za przynależność do przedwojennego korpusu oficerskiego[3].

Ignacy Roman Łabęcki (1903-1975), syn Józefa Łabęckiego (wujek stryjeczny Wiesława) walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 21. pułku piechoty. W latach 1940–1945 służył jako oficer-inżynier geodeta w Królewskich Siłach Powietrznych Wielkiej Brytanii (Royal Air Force) przy budowie lotnisk[4].

Ojciec Wiesława, Hieronim Łabęcki, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919–1920; brał również udział w kampanii wrześniowej w 1939 r. Należał do tajnych organizacji walczących z niemieckim okupantem i w czerwcu 1942 roku został aresztowany. Poprzez lubelskie więzienie na Zamku trafił do niemieckich obozów koncentracyjnych: Auschwitz, Gross-Rosen i Sachsenhausen. W okresie represji stalinowskich, 15 czerwca 1950 r., został aresztowany wraz z całym zarządem Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Ostrowie Lubelskim przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego za sprzeciwianie się sowietyzacji kraju[5].

Życiorys

Wiesław Łabęcki ukończył szkołę podstawową w Ostrowie Lubelskim, a następnie Technikum Kolejowe Ministerstwa Komunikacji w Lublinie. Po zdaniu matury studiował (w latach 1972–1976) w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu. Ponadto ukończył studia magisterskie z historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze (1985) oraz studia podyplomowe w zakresie kryminalistyki na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (1995). Od 1976 do 2002 roku pracował na różnych stanowiskach w Siłach Zbrojnych[6]. W latach 1976–1977 był dowódcą plutonu w 10. Pułku Kolejowym w Przemyślu. W 1977 Wiesław Łabęcki wraz ze swoim pododdziałem modernizował linię kolejową na trasie Ostrów Wielkopolski-Leszno[5]. W latach 1977–1978 w ramach przekwalifikowania oficerów ukończył kurs kontrwywiadu w Mińsku Mazowieckim. Od 1978 pracował jako oficer kontrwywiadu Wojskowej Służby Wewnętrznej, następnie zarządu II Sztabu Generalnego i od 1991 do 2001 roku – Wojskowych Służb Informacyjnych. Służbę zakończył jako zastępca dowódcy Jednostki Wojskowej 2695 w Krośnie Odrzańskim[5]. W 2002 roku przeszedł na emeryturę. Za swoją działalność ppłk Wiesław Łabęcki został odznaczony Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem „za Zasługi dla Obronności Kraju”, Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, „Złotym Krzyżem Zasługi”[5].

Działalność organizacyjno-społeczna

Od 1990 roku Wiesław Łabęcki należy do Polskiego Związku Wędkarskiego[5].

Po przejściu na emeryturę Wiesław Łabęcki poświęcił się działalności na rzecz dziedzictwa kulturowego i regionalizmu[1]. Był członkiem Gubińskiego Towarzystwa Kultury (GTK) (1996-2013) i w latach 2007–2009 współredagował wydawane przez GTK „Zeszyty Gubińskie”. Ponadto jako członek Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej (SPZG) został sekretarzem-zastępcą prezesa zarządu SPZG (2008-2015)[7][8][9]. Był także sekretarzem Rady Miejskiej Seniorów w Gubinie (2005-2014), wolontariuszem w parafialnej świetlicy socjoterapeutycznej, jak również prezesem Parafialnego Zespołu Caritas parafii Trójcy Świętej w Gubinie (2003-2005). W latach 2000–2010 był sekretarzem Koła Numizmatycznego przy Gubińskim Domu Kultury. Organizował w lidze miejskiej Gubina zespoły piłki nożnej „Jaguar” (1997) oraz piłki siatkowej „Prezesi” (2005) i „Otwarte” (2007).

Prowadzi szeroką twórczość publicystyczną. Popularyzuje kulturę, historię, bezpieczeństwo, sport, dba o środowisko. Jest współtwórcą wydawanego od maja 2008 i redaktorem naczelnym (2008-2012) Biuletynu Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej „Gubin i Okolice”. Na łamach lokalnej i regionalnej prasy (Wiadomości Gubińskie, Gazeta Lubuska, Gmina Gubin. Darmowe materiały informacyjno-promocyjne, Zeszyty Gubińskie, Echo Ostrowa, Ziemia Lubuska, Rocznik Świdnicki i Encyklopedia Świdnicy) opublikował ponad dwa tysiące artykułów. Przez 25 lat angażował się w rozwój sąsiedzkich kontaktów na pograniczu polsko-niemieckim. Współorganizował (jako przedstawiciel SPZG) wraz ze Stadt- und Industrie Museum w Guben Noce Muzeów Gubin-Guben[10]. Współpracując z Gubener Heimatbund e.V. doprowadził w 2009 r. do stworzenia i otwarcia wystawy „Gubińskie środki komunikacji wczoraj i dziś”[11][12]. Współorganizował w 2013 roku, jako koordynator z ramienia SPZG, wraz ze Stadt- und Industriemuseum Guben, Gubeńskim Heimatbundem, Gubińskim Domem Kultury, Młodzieżową Grupą „Otwarte” projekt kształcenia historycznego Polsko-Niemieckie Spotkania Edukacyjne „Od rycerzy do Okrągłego Stołu”[13][14].

Członkostwo w organizacjach

  • Gubińskie Towarzystwo Kultury (1996 – 2014)
  • Towarzystwo Ziemi Ostrowa Lubelskiego (od 2002)
  • Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej (od 2006)
  • Towarzystwo Regionalne Ziemi Świdnickiej (od 2015)
  • Świdnicki Uniwersytet Trzeciego Wieku (od 2017)

Nagrody

  • 2009 – laureat nagrody starosty powiatu Krosno Odrzańskie za osiągnięcia w upowszechnianiu kultury;
  • 2011 – laureat Lubuskiego Wawrzynu Naukowego za najlepszą książkę popularnonaukową w 2011 roku Alfabet gubińskich ulic. Alphabet der Gubiner Straßen;
  • 2012 – laureat Gubińskiej Nagrody Kulturalnej im. Corony Schröter za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury i dziedzictwa historycznego regionu Gubina;
  • 2015 – laureat Nagrody Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej „Złota Baszta” za upowszechnianie z pasją idei regionalizmu i dziedzictwa kulturowego Ziemi Gubińskiej, jak również za działalność społeczną na rzecz dziedzictwa kulturowego na pograniczu polsko-niemieckim[15][16][17].

Odznaczenia

  • 1980, 1990, 1999 – Medale Brązowy, Srebrny i Złoty za Zasługi dla Obronności Kraju[5];
  • 1989 – Medal Srebrny Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny;
  • 2001 – Złoty Krzyż Zasługi;
  • 2004 – srebrna odznaka Polskiego Związku Wędkarskiego za Zasługi dla Wędkarstwa Polskiego;
  • 2007, 2008 – brązowa odznaka Polskiego Związku Działkowców dla Zasłużonego Działkowca.

Publikacje

Książki

  • Łabęcki W. D., Pilaczyński S. 2011. Alfabet gubińskich ulic. Alphabet der Gubiner Straßen. Wydawnictwo Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubin.
  • Łabęcki W. D. 2013. Wielotów i Witaszkowo. Przyczynek do historii. Wydawnictwo Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubin.
  • Łabęcki W. 2013. Cmentarze Gubina. Wydawnictwo Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej. Gubin.
  • Łabęcki W. D. 2014. Sękowice – Schenkendorf, Szkic historyczny. Wydawnictwo Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubin.

Rozdziały w książkach

  • Pilaczyński S., Bakalarz J., Czabator J., Kuta D., Leda A., Łabęcki W. D., Niparko R., Rogowski W., Turowski S. (red.). 2010. Kalendarium Gubina 1945-2009. Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej i Gubińskie Towarzystwo Kultury, Gubin. ISBN 978-83-927655-6-1.
  • Łabęcki W. D. 2011. Rozdział XIII. Wojsko Polskie 1944-2010. W: Markiewicz M. (red.), Wojsko Polskie i żołnierze z Ostrowa Lubelskiego i okolicy. Ostrów Lubelski, s. 84–104. ISBN 978-83-62980-97-0.
  • Łabęcki W. D. 2014. 60 lat gubińskiej fary w niebycie. Przyczyny i proces dojrzewania do odbudowy. W: Zalewski P., Bielinis-Kopeć B. (red.), Społeczeństwo obywatelskie a ochrona zabytków na pograniczu polsko-niemieckim. Zivilgesellschaft und Denkmalschutz im deutsch-polnischen Grenzgebiet. Materiały z międzynarodowej konferencji naukowej Gubin, 31.05. – 02.06.2012. Wyd. Warsztat Konserwatora Gubińskiej Fary, Gubin-Guben, s. 103–110. ISBN 978-83-64707-03-2.
  • Łabęcki W. 2014. Szlakiem Atrakcyjnego krajobrazu 15. Południka. Fundacja Prołużycka, Krosno Odrzańskie i Lubsko, s. 168–197. ISBN 978-83-939811-0-6 i ISBN 978-83-933570-1-7.
  • Łabęcki W. D. 2015. Etymologia nazwy miasta Gubin-Guben. W: Maksymowicz A. (red.), Ziemia Lubuska. Tom I. Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, Zielona Góra, s. 53–62. ISSN 2450-3355.
  • Łabęcki W. D. 2015. Powstanie i działalność Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej. W: Maksymowicz A. (red.), Ziemia Lubuska. Tom I. Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, Zielona Góra, s. 294–307. ISSN 2450-3355.
  • Łabęcki W. D. 2016. Szabrownictwo na „ziemi obiecanej”, nie tylko na przykładzie Ziemi Gubińskiej. W: Maksymowicz A. (red.), Ziemia Lubuska. Tom II. Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Zielona Góra, s. 89–111. ISSN 2450-3355.
  • Łabęcki W. D. 2016. Jan Hanicz, czyli Jan Lechowski – ksiądz Ormianin z Pszenna. W: Barcicki M., Bartela K., Kotełko S., Rośkowicz W., Szwedo M. (red.), Rocznik Świdnicki 2015, tom 43. Towarzystwo Regionalne Ziemi świdnickiej, Świdnica, s. 110–118. ISSN 0137-3366.
  • Łabęcki W. D. 2016. Kurka wodna skutecznym efektem działania drugiego ogólniaka. W: Barcicki M., Bartela K., Kotełko S., Rośkowicz W., Szwedo M. (red.), Rocznik Świdnicki 2015, tom 43. Towarzystwo Regionalne Ziemi świdnickiej, Świdnica, s. 133–140. ISSN 0137-3366.
  • Łabęcki W. D. 2016. Stawy w Świdnicy. W: Bartela K., Kotełko S., Rośkowicz W., Szwedo M., Zagała P. (red.), Encyklopedia Świdnicy. Rozdział I Środowisko geograficzno-przyrodnicze. Gmina Miasto Świdnica, s. 1–6. ISBN 978-83-9286-843-9.
  • Łabęcki W. D. 2017. Bodo Zimmermann (1902-1945). W: Bartela K., Kotełko S., Rośkowicz W., Szwedo M., Zagała P. (red.), Encyklopedia Świdnicy. Rozdział VI Wybitni i znani świdniczanie. Gmina Miasto Świdnica, s. 1–4. ISBN 978-83-9286-843-9.
  • Łabęcki W. D. 2017. Szabrownictwo na Ziemi Świdnickiej. W: Barcicki M., Bartela K., Gryń-Chlebicka M., Ciesielski B., Kotełko S., Szwedo M. (red.), Rocznik Świdnicki 2016, tom 44. Towarzystwo Regionalne Ziemi świdnickiej, Świdnica, s. 98–118. ISSN 0137-3366.
  • Łabęcki W. D. 2017. Wojsko Polskie w Świdnicy 1945-2016. W: Barcicki M., Bartela K., Gryń-Chlebicka M., Ciesielski B., Kotełko S., Szwedo M. (red.), Rocznik Świdnicki 2016, tom 44. Towarzystwo Regionalne Ziemi świdnickiej, Świdnica, s. 119–133. ISSN 0137-3366.
  • Łabęcki W. D. 2017. Człowiek szlachetnego serca i umysłu Anatol Jan Omelaniuk (1932-2017). W: Barcicki M., Bartela K., Gryń-Chlebicka M., Ciesielski B., Kotełko S., Szwedo M. (red.), Rocznik Świdnicki 2016, tom 44. Towarzystwo Regionalne Ziemi świdnickiej, Świdnica, s. 154–155. ISSN 0137-3366.
  • Łabęcki W. D. 2017. Szydłów – wieś, której już nie ma. W: Maksymowicz A. (red.), Ziemia Lubuska. Tom III. Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, Zielona Góra, s. 31–44. ISSN 2450-3355.

Przypisy

  1. ↑ a b Anita Maksymowicz: Ziemia Lubuska. Zielona Góra: Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, 2016, s. 282–282, seria: Ziemia Lubuska.
  2. ↑ Wiesław Łabęcki, Łabęcki Jan, [w:] Marian Markiewicz (red.), Wojsko Polskie i żołnierze z Ostrowa Lubelskiego i okolicy, Ostrów Lubelski: Wydawnictwo IFRYT, 2011, s. 237–238, ISBN 978-83-62980-97-0.
  3. ↑ Wiesław Łabęcki, Łabęcki Czesław, [w:] Marian Markiewicz (red.), Wojsko Polskie i żołnierze z Ostrowa Lubelskiego i okolicy, Ostrów Lubelski: Wydawnictwo IFRYT, 2011, s. 227–231, ISBN 978-83-62980-97-0.
  4. ↑ Marian Markiewicz, Łabęcki Ignacy Roman, [w:] Marian Markiewicz (red.), Wojsko Polskie i żołnierze z Ostrowa Lubelskiego i okolicy, Ostrów Lubelski: Wydawnictwo IFRYT, 2011, s. 234–237, ISBN 978-83-62980-97-0.
  5. ↑ a b c d e f Marian Markiewicz, Wiesław Łabęcki, [w:] Marian Markiewicz (red.), Wojsko Polskie i żołnierze z Ostrowa Lubelskiego i okolicy, Ostrów Lubelski: Wydawnictwo FRYT, 2011, s. 245–247, ISBN 978-83-62980-97-0.
  6. ↑ Biuletyn Informacji Publicznej IPN [online].
  7. ↑ Stefan Pilaczyński, W. Łabęcki pożegnał się z Gubinem, „Gubin i Okolice”, 3 (30), Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2015, s. 3–4.
  8. ↑ Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej [online].
  9. ↑ Wiesław Dominik Łabęcki [online].
  10. ↑ Stefan Pilaczyński, Noc Muzeów, „Gubin i Okolice” (4), Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 2.
  11. ↑ Pilaczyński Stefan (red.), Kalendarium Gubina 1945-2009, Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej. Gubińskie Towarzystwo Kultury., 2010, s. 449–464.
  12. ↑ Ingrid Giebler (red.), Zwischen Zeppelin, Neisseschiffahrt und Culemeyer, „Gubener Heimatbrief”, 2, Gubener Heimatbund, 2009, s. 54–57.
  13. ↑ Wiesław Łabęcki, Od rycerzy do Okrągłego Stołu, „Gubin i okolice” (3), Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2013, s. 64–67.
  14. ↑ Od rycerzy do Okrągłego Stołu [online].
  15. ↑ Barbara Firlej, Florian Firlej (red.), Regionaliści Powiatu Krośnieńskiego i Ziemi Lubuskiej, „Zeszyty Gubińskie”, 14, Gubińskie Towarzystwo Kultury, 2013, s. 60.
  16. ↑ Sanocki Oleg, Noworocznie w SPZG, „Gubin i Okolice”, 32, Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2016, s. 3–4.
  17. ↑ Krzysztof Kaciunka, Dzień Edukacji Narodowej dniem nagród, „Wiadomości Gubińskie” (18), 2012, s. 2.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!