Walewscy – polski ród szlachecki herbuKolumna, wywodzący się z Walewic w ziemi łęczyckiej, gdzie pojawiają się w r. 1382. Ród wydał 15 senatorów (1574–1795), jednego senatora Królestwa Polskiego (1819–1831), czterech kawalerów Orderu Orła Białego, czterech kawalerów Orderu Krzyża Virtuti Militari w okresie napoleońskim i dwóch w okresie powstania listopadowego 1830–1831, jednego kawalera maltańskiego i trzy kanoniczki warszawskie.
Linie hrabiowskie i szlacheckie
Prawo do tytułu hrabiowskiego i nazwiska „Colonna Walewski” posiadała linia polska wygasła po mieczu w 1944 (potomkowie Wincentego Walewskiego (1785–1819), którego bratem był bezpotomnie zmarły Aleksander Colonna-Walewski (1778–1845), prezes Heroldii Królestwa Polskiego) na podstawie tytułu rosyjskiego z 21.4./2.5.1838[1]. Tytuł hrabiowski otrzymał również od swego naturalnego ojca cesarza Francuzów Napoleona I Aleksander Colonna-Walewski (1810–1868), syn Marii Walewskiej z domu Łączyńskiej, formalnie żony szambelana Anastazego Walewskiego.
Autorem monografii rodu Walewskich h. Kolumna pozostającej w rękopisie jest Sławomir Leitgeber. W pracy źródłowej Elżbiety Sęczys Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861 zamieszczono spis osób i rodzin z rodu Walewskich uznanych prawnie przez Heroldię Królestwa Polskiego za szlachtę[2].