Syn Wawrzyńca, garncarza z Łaskarzewa i Jadwigi z Rajewskich. W 1848 uciekł z Królestwa Kongresowego, w Rzeszowie wziął udział w działalności Rady Narodowej. Na Węgrzech zaciągnął się do Legionu Polskiego. Kampanię zakończył jako podporucznik artylerii. Internowany przez Turków, wszedł w skład sekcji Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Po krótkim pobycie w Anglii, w 1851 przeniósł się do Paryża. W wyborach do Centralizacji w 1855 uzyskał 22 głosy, objął sekretariat sekcji Batignolles. W 1857 został profesorem języka polskiego w Szkole Polskiej na Montparnasse. W czasie wojny francusko-włoskiej w 1859 r. został sekretarzem Tymczasowej Komisji Jednoczącej się Emigracji[3]. W 1861 ogłosił odezwę Do emigracji, opowiadając się za zakonspirowaniem przygotowań do wybuchu powstania.
Komitet Centralny wezwał go w grudniu 1862 do przyjazdu do kraju, a 5 stycznia1863 mianował go naczelnikiem wojennym województwa podlaskiego w stopniu pułkownika.
↑Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 4.
↑ abcJaninaJ.ChoderaJaninaJ., FeliksF.KirykFeliksF. (red.), Słownik biograficzny historii Polski. T. 2: L-Ż, Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2005, s. 849, ISBN 978-83-04-04692-4 [dostęp 2023-09-27].
.jpg)
