Od 1940 był przewodniczącym zależnego od Niemców Goralenverein (Związku Górali)[2]. Po aresztowaniu Tadeusza Paudyna przejął jego sklep tytoniowy, który od tego momentu prowadził wraz z Józefem Cukierem[3]. W 1942 stanął na czele Goralisches Komitee – Komitetu Góralskiego – namiastki autonomicznego samorządu góralskiego, który odpowiadał m.in. za politykę socjalną, edukację i zaopatrzenie[1]. U gubernatora Franka zabiegał o stworzenie samodzielnego państwa góralskiego. Pod koniec wojny ukrywał się w Tatrach w jednym z szałasów na Polanie na Stołach[4], potem zszedł w dolinę i przebywał w domu brata Juliana na Nędzówce[5] w Kościelisku. Tam został pojmany przez oddział Armii KrajowejKurniawa i powieszony[6][7] za zdradę.
Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kościelisku[8]. Na Nowym Cmentarzu w Zakopanem istnieje grób rodziny Krzeptowskich[9] (nr kwatery – nr pasa grobów – kolejność w danym pasie: V-16-6), na którym istnieje nazwisko Wacława Krzeptowskiego, jednak inskrypcja ta ma charakter symboliczny.
↑BartłomiejB.KuraśBartłomiejB., PawełP.SmoleńskiPawełP., Krzyżyk niespodziany: czas Goralenvolk, Wydanie I, Wołowiec: Wydawnictwo "Czarne", 2017, s. 55, ISBN 978-83-8049-458-9 [dostęp 2024-03-15].
↑Józef Krzeptowski-Jasinek. Gdzie pochowano Wacława Krzeptowskiego. „Na Placówce”. 1 (41), s. 14–15, 2010.
↑Maciej Pinkwart, Janusz Zdebski: Nowy cmentarz w Zakopanem – Przewodnik biograficzny. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1988. Brak numerów stron w książce