Ukończył gimnazjum w Petersburgu. W 1916 był członkiem petersburskiego Teatru Artystyczno-Literackiego[1]. Po odbytej służbie wojskowej, rozpoczął pracę w teatrach Polski międzywojennej, występując w kolejno w Grodnie (1922-1923), Łodzi (Teatr Miejski, 1923-1924), Krakowie (Teatr Bagatela, 1924-1925), Bydgoszczy, Grudziądzu i Toruniu (Zjednoczone Teatry Pomorskie, 1924-1925), Wilnie (zespół Reduty, 1926-1929), ponownie w Łodzi (Teatr Kameralny, 1929-1929) oraz w Katowicach (Teatr Polski, 1930-1932). W latach 1932–1933 przebywał w Warszawie, grając w teatrach: Banda, Letnim (1932) oraz Kameralnym i Nowy Momus (1933), gdzie był pierwszym konferansjerem[2]. Następnie powrócił do Wilna, gdzie w latach 1933-1937 występował w tamtejszych Teatrach Miejskich oraz wykładał w tamtejszym studiu dramatycznym. W kolejnych latach był członkiem zespołów: Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu (1937-1938), Teatru Polskiego w Poznaniu (1938) oraz warszawskiego Teatru Malickiej (1938-1939).
Po wybuchu II wojny światowej pozostał w Warszawie, pracując początkowo jako woźnica. Szybko jednak zaczął występować na scenach kawiarni warszawskich[3], a następnie powrócił do pracy aktorskiej. Pod nazwiskiem Rylski występował w jawnych teatrach stolicy: Komedia (1943) oraz Nowym (1944). Występy te spowodowały, po zakończeniu wojny otrzymał zakaz występowania w Warszawie oraz Łodzi do końca sierpnia 1946 roku. W pierwszych latach powojennych był członkiem zespołu objazdowego, występując m.in. w Wieliczce i Radomiu (kwiecień 1945), a następnie organizował i był kierownikiem artystycznym Teatru Kameralnego TUR w Krakowie (sierpień 1945). Ustąpiwszy ze stanowiska po kilku miesiącach, otrzymał angaż we Wrocławiu, gdzie jednak nie rozpoczął pracy. W kolejnych latach grał i reżyserował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Opolu (1945-1946), Teatrze im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1946), Teatrach Miejskich w Częstochowie (1947), Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1947-1948), był kierownikiem zespołu objazdowego (1947-1948) oraz pracował w Teatrze Polskim w Szczecinie (1948), Następnie związał się zawodowo z Łodzią, gdzie był członkiem zespołu Teatru Powszechnego (1948-1950), głównym reżyserem w Wojewódzkim Ludowym Teatrze Objazdowym (1951-1952), występował w Teatrze Nowym (1952-1954), grał i reżyserował w Teatrze Ziemi Łódzkiej (1955-1957 lub dłużej) oraz występował w Teatrze Powszechnym (1960-1961). Po przejściu na emeryturę grywał jeszcze sporadycznie (m.in. w Teatrze Nowym w 1968 roku.)
