Włodzimierz Kasperski (ur. 5 marca 1894 w Mińsku Litewskim, zm. 7 września 1960) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 5 marca 1894 roku w Mińsku Litewskim jako syn Piotra[1]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 72. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był 3 Pułk Strzelców Konnych w Wołkowysku[2][3][4]. 31 marca 1924 roku został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 57. lokatą w korpusie oficerów jazdy[5].
Następnie był oficerem sztabu w Dowództwie 1 Dywizji Kawalerii w Białymstoku. Z dniem 2 listopada 1926 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych i zaliczeniu stażu liniowego, został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1926/1928[6][7]. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Dowództwa 3 Dywizji Kawalerii w Poznaniu na stanowisko oficera sztabu. Wiosną 1929 roku, po rozformowaniu 3 DK, przeniesiony został do Dowództwa Brygady Kawalerii „Toruń” w Toruniu, w którym pełnił obowiązki szefa sztabu[8]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu do Dowództwa Brygady Kawalerii „Poznań” w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu[9][10]. 17 grudnia 1931 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. Z dniem 1 grudnia 1933 roku przeniesiony został do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[12]. W 1935 roku na łamach Przeglądu Kawaleryjskiego opublikował artykuł zatytułowany „Rozwój motoryzacji a organizacja Wielkiej Jednostki Kawalerii”[13]. W 1939 był I zastępcą dowódcy 20 Pułku Ułanów w Rzeszowie[14].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był sztabowym oficerem do zleceń dowódcy Armii „Karpaty”[15][7].
W 1940 roku dowodził 1 Oddziałem Rozpoznawczym im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Na jego czele walczył w kampanii francuskiej, w składzie 1 Dywizji Grenadierów. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki „11443”)[16]. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[1].
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 8 WOJ-płn-5)[17].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-08-22] .
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 167.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 658, 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 587, 605.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 174.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 331, 348.
- ↑ a b Stawecki 1997 ↓, s. 85.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 127.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 107.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146, 496.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 400.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 10.
- ↑ „Przegląd Kawaleryjski”, Warszawa marzec 1935, R. XII, nr 2 (113), s. 332.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 703.
- ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 377.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-02-17].
- ↑ Lokalizator Grobów – Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-08-22] .
- ↑ a b c d e Kasperski, Wlodzimierz - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-01-31] .
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146.
Bibliografia
.jpg)
