24 czerwca 1832 Kraków
16 grudnia 1918 Kraków
polska
Władysław Bartynowski (ur. 24 czerwca 1832 w Krakowie[1], zm. 16 grudnia 1918[2] tamże[1]) – polski archeolog, antykwariusz, bibliofil, kolekcjoner i numizmatyk. Prowadził też handel drukami i numizmatami antykwarycznymi w Krakowie.
Syn Maksymiliana (1800-1839), sędziego i numizmatyka, ojciec Wacława, polskiego sędziego i numizmatyka. Kiedy miał ok. 6 lat, jego rodzina przeniosła się z Karniowic do Krakowa[3]. W Krakowie Bartynowski ukończył gimnazjum i uczęszczał na studia[3].
Współzałożyciel Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie w 1888[4]. Był redaktorem Wiadomości Numizmatyczno-Archeologicznych w latach 1889-1900[4]. Wynalazca bartynotypi, sposobu reprodukcji numizmatów[4]. Autor katalogów. Od 1894 do 1910 zajmował się uporządkowaniem i opracowaniem zbioru numizmatycznego Andrzeja Potockiego[4]. Doradzał w kompletowaniu zbiorów Emerykowi Hutten-Czapskiemu[4]. Od ok. 1870 zajmował się prowadzeniem działu antykwarycznego w księgarni swojego przyjaciela, Józefa Friedleina[5]. W 1896 należał do grona założycieli Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa[2].
Zgromadził i skatalogował liczne zbiory, w tym miedziorytów, litografii i drzeworytów oraz materiałów i wiadomości o ich twórcach. Kolekcjonował również starodruki[4]. Część swoich zbiorów i katalogów przekazał Muzeum Czapskich w Krakowie. W 1906 roku Jan Raszka zaprojektował medal poświęcony Bartynowskiemu. Na stronie głównej umieścił jego popiersie z imieniem i nazwiskiem, na odwrocie krajobraz z posągiem Światowida i napis "Przyjaciele i archeolodzy w Krakowie 1906"[6][7]. Po śmierci Bartynowskiego zbiory numizmatyczne otrzymały w spadku jego dzieci[2].
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].