Władimir Astapowski
Владимир Астаповский
Pełne imię i nazwisko
|
Władimir Aleksandrowicz Astapowski
|
Data i miejsce urodzenia
|
16 czerwca 1946 Briańsk
|
Data i miejsce śmierci
|
12 kwietnia 2012 Moskwa
|
Wzrost
|
185 cm
|
Pozycja
|
bramkarz
|
Kariera juniorska
|
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
|
Kariera trenerska
|
Lata
|
Drużyna
|
198?–198?
|
Wojskowy Klub Nampula (asystent)
|
|
DJuSSz CSKA Moskwa (asystent)
|
2004–200?
|
DJuSSz Spartak Moskwa (asystent)
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy
|
|
Odznaczenia
|
|
Władimir Aleksandrowicz Astapowski, ros. Владимир Александрович Астаповский (ur. 16 czerwca 1946 w Briańsku, Rosyjska FSRR, zm. 12 kwietnia 2012 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Wychowanek zespołu Dynamo Briańsk. W połowie lat sześćdziesiątych wyjechał do Baku, gdzie uczył się w Szkole Marynarskiej oraz bronił barw szkolnej drużyny[1]. Tamże został zauważony przez trenerów miejscowego Neftczi Baku, w składzie którego rozpoczął karierę piłkarską. W 1965 przeszedł do SKCzF Sewastopol. Na początku sezonu 1969 został oddelegowany do CSKA Moskwa, dopiero 8 marca debiutował w składzie pierwszej drużyny. Jako zawodnik CSKA osiągnął swoje największe sukcesy. W 1980 po zmianie trenera odszedł do SKA-Chabarowsk, w barwach którego w 1982 zakończył karierę piłkarską[2].
Kariera reprezentacyjna
29 listopada 1975 debiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Rumunią zremisowanym 2:2. Łącznie od 24 września 1975 do 30 kwietnia 1977 rozegrał 11 meczów w narodowej oraz 6 meczów w olimpijskiej reprezentacjach. W 1976 zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Montrealu. Rywalizował o pozycję bramkarza Sbornej z Jewgienijem Rudakowem i Aleksandrem Prochorowem. Ostatecznie stracił miejsce w bramce na rzecz Jurija Diegtiariowa.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej służył w randze kapitana w radzieckich siłach zbrojnych. Pod koniec lat osiemdziesiątych podjął się pracy szkoleniowej. Przez pewien czas pracował w Mozambiku, pomagając trenować wojskowy klub w mieście Nampula[3]. W ostatnich latach zajmował się m.in. szkoleniem bramkarzy w CSKA Moskwa i Spartaku Moskwa[4]. Trzy lata trenował bramkarzy w kobiecej drużynie Krasnoarmiejska pod Moskwą. Jednocześnie występował w turniejach weteranów[5]. 12 kwietnia 2012 zmarł w Moskwie[6]. Pochowany na Cmentarzu Chowańskim w Moskwie[7].
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
Sukcesy reprezentacyjne
Sukcesy indywidualne
- wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1976), Nr 2 (1975)
- najlepszy piłkarz ZSRR w plebiscycie tygodnika „Futboł”: 1976
- najlepszy radziecki bramkarz w plebiscycie magazynu „Ogoniok”: 1976
Odznaczenia
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: