W 1939 po wybuchu wojny wyjechała razem z Didurem ze Lwowa do Warszawy. W latach 1942–1943 Didur zabrał ją do majątku Wiktorów w Woli Sękowej. Po upadku powstania warszawskiego mieszkała w Krakowie na ulicy Dietla 95/5, występując z Andrzejem Hiolskim w październiku 1944 w krakowskiej inscenizacji Halki Moniuszki wystawionej w Teatrze Starym w reżyserii Didura[2]. W latach 1945–1947 byłą solistką Opery Śląskiej. Wystąpiła w Halce w reżyserii Adama Dobosza i Aidzie w reżyserii Romualda Cyganika[3]. Po śmierci Adama Didura w 1946 trafiła na pewien czas pod artystyczną opiekę Ady Sari. W 1947 wyemigrowała do Włoch, osiedlając się na stałe w Mediolanie. W 1956 w Mediolanie wyszła za mąż za Włocha mieszkającego przed wojną w Warszawie. Występowała w koncertach estradowych i radiowych, a także nadal w operze, m.in. w 1972 brała udział w prawykonaniu opery Dmitrija SzostakowiczaNos w mediolańskiej La Scali.
Wychowawca artystyczny Wiktorii Adam Didur obmyślił jej późniejszy pseudonim sceniczny „Calma”[4].
