Vanity
| Imię i nazwisko
|
Denise Katrina Matthews[1]
|
| Pseudonim
|
Denise Matthews–Smith, D.D. Winters
|
| Data i miejsce urodzenia
|
4 stycznia 1959[1]
Niagara Falls
|
| Data i miejsce śmierci
|
15 lutego 2016[1]
Fremont
|
| Gatunki
|
pop, R&B, soul, funk, disco
|
| Zawód
|
piosenkarka, autorka tekstów, tancerka, modelka, aktorka, ewangelistka
|
| Aktywność
|
1977–1997
|
| Wydawnictwo
|
Motown, A&M, Geffen, Warner Records
|
| Powiązania
|
Vanity 6, Prince, Apollonia 6
|
Vanity, właśc. Denise Katrina Matthews[1][2] (ur. 4 stycznia 1959 w Niagara Falls, zm. 15 lutego 2016 w Fremont) – kanadyjska piosenkarka, autorka tekstów, tancerka, modelka i aktorka, która z czasem porzuciła się karierę muzyczną i aktorską, aby skoncentrować się na ewangelizacji[3].
Jej kariera estradowa trwała od wczesnych lat 80. do połowy lat 90. W latach 1981–1983 była wokalistką kobiecego trio Vanity 6. Była znana z hitu R&B / funk „Nasty Girl” z 1982. Kariera muzyczna Vanity obejmowała również dwa solowe albumy wytwórni Motown Records – Wild Animal (1984) i Skin on Skin (1986), a także piosenki – „Pretty Mess” (1984), „Mechanical Emotion” (1985), „Under the Influence” (1986) oraz „Undress” (1988) z filmu Szalony Jackson[4].
Miała także udaną karierę filmową, występując w filmach Ostatni smok (The Last Dragon, 1985), Ostra rozgrywka (52 Pick-Up, 1986) i Szalony Jackson (1987)[5]. W latach 80. i na początku lat 90. pojawiła się w wielu czasopismach na całym świecie[6].
Zmarła 15 lutego 2016 w wieku 57 lat z powodu niewydolności nerek[7].
Życiorys
Wczesne lata
Urodziła się w Niagara Falls[8] w Ontario jako córka Helgi Senyk i Levii Jamesa Matthewsa[9]. Jej matka była pochodzenia polskiego, niemieckiego i żydowskiego, urodziła się w Niemczech, podczas gdy jej ojciec był pochodzenia afroamerykańskiego i urodził się w Wilmington w Karolinie Północnej[10]. Matthews miał dwie siostry, Patricię i Renay. W 1993 ujawniła Jetowi, że jej ojciec znęcał się fizycznie i słownie przez lata. Nadużycie sprawiło, że miała negatywny obraz siebie. „Przez 15 lat bardzo mnie bił. Chciałbym widzieć mojego ojca w niebie, ale nie chcę. Jest w piekle” – powiedziała.
Kariera
Vanity zaczęła brać udział w lokalnych konkursach piękności, zanim przeprowadziła się do Toronto, gdzie podjęła pracę jako modelka[7]. W 1977 zdobyła tytuł Miss Niagara Hospitality, a następnie w 1978 rywalizowała podczas wyborów Miss Kanady. W wieku 17 lat przeprowadziła się do Nowego Jorku, aby kontynuować karierę. Podpisała umowę z Zoli Model Agency. Ponieważ była niskiego wzrostu, jej kariera modelki była ograniczona do reklam i sesji zdjęciowych i nie obejmowała pracy na wybiegu. Wystąpiła w reklamach pasty do zębów Pearl Drops, zanim ukończyła sesję zdjęciową w Japonii.
Zadebiutowała na kinowym ekranie pod pseudonimem D.D. Winters z Benem Johnsonem i Jamie Lee Curtis w slasherze Rogera Spottiswoode Terror w pociągu (1980), który został zrealizowany w Montrealu. Następnie pojechała do Toronto, aby zagrać główną rolę w filmie klasy B Wyspa Tanyi (1980). Poznała Prince’a, kiedy była ze swoim ówczesnym partnerem Rickiem Jamesem na rozdaniu American Music Award[11]. Dowiedziawszy się, że Vanity może śpiewać, Prince poprosił ją, aby została wokalistką grupy Vanity 6, nagrała jeden album i odniosła międzynarodowy sukces z singlem „Nasty Girl” w 1982[7]. Następnie opuściła grupę i podpisała kontrakt z Motown Records jako artystka solowa w 1984. W połowie lat 80. wydała dwa albumy dla Motown – Skin on Skin i Wild Animal – i odniosła niewielki sukces na amerykańskich listach pop i R&B[7].
Powróciła na kinowy ekran w roli Laury Charles w komediodramacie sensacyjnym Ostatni smok (The Last Dragon, 1985)[12], jednak jej filmowa piosenka „7th Heaven” wykonana w duecie z Billem Wolferem została nominowana do Złotej Maliny jako najgorsza piosenka. Rola drugoplanowa Dorren w dramacie kryminalnym Johna Frankenheimera Ostra rozgrywka (52 Pick-Up, 1986)[13] z Royem Scheiderem i Ann-Margret przyniosła jej nominację do nagrody Saturna. W filmie sensacyjno-przygodowym Larry’ego Cohena Złudzenie (Deadly Illusion, 1987) wystąpiła jako Rina u boku Billy’ego Dee Williamsa i Morgan Fairchild. Za rolę Sydney Ash w komedii sensacyjnej Szalony Jackson (1988) z Carlem Weathersem, Craigiem T. Nelsonem i Sharon Stone była nominowana do Złotej Maliny jako najgorsza aktorka. W kwietniu 1988 była na okładce magazynu „Playboy”[14].
W 2010 wydano jej autobiografię pt. Blame It On Vanity[7].
Życie prywatne
Na początku 1992 została ponownie narodzoną chrześcijanką, wstąpiła do kościoła ewangelicznego[7] i na dobre porzuciła świecką muzykę[4]. Z powodu zażywania narkotyków od lat 90. chorowała na niewydolność nerek[7] i poddawano ją dializie[15]. Zmarła 15 lutego 2016 w wieku 57 lat w Fremont w Kalifornii[7]. Przyczyną śmierci była niewydolność nerek oraz choroba jamy brzusznej[14].
Filmografia
| Rok
|
Tytuł serialu TV
|
Rola
|
Odcinek
|
| 1987
|
Mike Hammer Mickeya Spillane’a (The New Mike Hammer)
|
Holly
|
„Green Lipstick”
|
| Policjanci z Miami (Miami Vice)
|
Ali Ferrand
|
„By Hooker By Crook”
|
| 1988
|
T and T (T. and T.)
|
K.C. Morgan
|
„A Secret No More”
|
| 1989
|
Booker
|
Tina Maxwell
|
„Deals and Wheels: Part 1”
|
| Friday the 13th
|
Angelica
|
„The Secret Agenda of Mesmer's Bauble”
|
| 1991
|
Opowieści z krypty (Tales from the Crypt)
|
Kathrine
|
„Dead Wait”
|
| Żar tropików (Sweating Bullets)
|
Maria
|
„Mafia Mistress”
|
| 1992
|
Jedwabne pończoszki (Silk Stalkings)
|
Chantel
|
„Powder Burn”
|
| Lady Boss (miniserial TV)
|
Mary Lou Morley
|
|
| Nieśmiertelny (Highlander: The Series)
|
Rebecca Lord
|
„Revenge Is Sweet”
|
| 1993
|
Countrowiecke
|
Sandra
|
„Muerte”
|
Przypisy
Linki zewnętrzne
