Ulica Rakowicka w Krakowie

ulica Rakowicka
Grzegórzki
Ilustracja
Widok ulicy w kierunku południowym
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

1650 m

Przebieg
ul. Lubicz
ul. Kurkowa
ul. Topolowa
ul. A. Lubomirskiego, ul. Wita Stwosza
ul. Olszańska
ul. Grochowska
ul. bpa. J. Prandoty
ul. Domki
ul. ks. I. Skorupki
Białucha
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Rakowicka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Rakowicka”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Rakowicka”
Ziemia50°04′16,5″N 19°57′17,3″E/50,071240 19,954796

Ulica Rakowicka – ulica w Krakowie, w dzielnicy II Grzegórzki biegnąca od ulicy Lubicz do rzeki Białuchy, przez Wesołą i Warszawskie.

Jej nazwa nawiązuje do wsi Rakowice – ku której biegła od strony centrum miasta – obecnie będącej częścią Krakowa, odległej o około 2 km w kierunku północno-wschodnim.

Historia

Ulica powstała wraz z wytyczeniem Cmentarza Rakowickiego w latach 1800–1803. Początkowo rozpoczynała się od skrzyżowania z ul. Topolową, która przed budową dworca kolejowego Kraków Główny stanowiła połączenie z centrum Krakowa. Na skrzyżowaniu z ul. Topolową znajdowała się neogotycka rogatka miejska.

W 1847 r. ulicę przedłużono wzdłuż Parku Strzeleckiego do ulicy Lubicz. W latach 1912 i 1959 tę nazwę stopniowo nadawano kolejnym odcinkom w kierunku Białuchy.

Służyła jako droga do bastionu IVb Twierdzy Kraków, który powstał w latach 1854–1855 w okolicy Cmentarza.

W 1912 przeprowadzono linię tramwajową na odcinku między ul. Lubicz i Topolową. W 1934 r. wydłużono ją na północ do bramy cmentarza Rakowickiego. Po 1945 r. powstała pętla tramwajowa między ul. Rakowicką a aleją płk. Władysława Beliny-Prażmowskiego.

Obiekty

Zabudowa południowego odcinka pochodzi w większości z lat 1875–1930. Łączą się tu style: historyzująco-secesyjny, neorenesansowy i eklektyczny. Z kolei odcinek na północ od skrzyżowania z ul. Aleksandra Lubomirskiego posiada charakter alei wysadzanej drzewami, otoczonej bardziej urozmaiconą zabudową. Znajdują się tu m.in.:

Północny fragment (za skrzyżowaniem z ul. biskupa Jana Prandoty) biegnie ponadto wzdłuż cmentarza wojskowego, jednak oddzielony jest od niego pasem ogródków działkowych.

Pod skrzyżowaniem z ul. Aleksandra Lubomirskiego ulicę Rakowicką prostopadle przecina Tunel Krakowskiego Szybkiego Tramwaju.

Przez ulicę przebiega trasa Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca.

Bibliografia

  • Rakowicka, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 835. ISBN 83-01-13325-2.
  • Elżbieta Supranowicz Nazwy ulic Krakowa, Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, Kraków 1995, ISBN 83-85579-48-6

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!