U-13
| Historia
|
| Stocznia
|
Deutsche Werke AG, Kilonia
|
| Położenie stępki
|
20 czerwca 1935
|
| Wodowanie
|
9 listopada 1935
|
 Kriegsmarine
|
| Wejście do służby
|
30 listopada 1935
|
| Zatonął
|
31 maja 1940
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
na powierzchni 279 t
w zanurzeniu 328 t
całkowita 414 t
|
| Długość
|
42,7 m
|
| Szerokość
|
4 m
|
| Napęd
|
na powierzchni, dwa silniki wysokoprężne
w zanurzeniu, dwa silniki elektryczne
|
| Prędkość
|
na powierzchni 13 w.
w zanurzeniu 7 w.
|
| Uzbrojenie
|
| 3 wyrzutnie torped, 1 działko 20 mm
|
| Załoga
|
25
|
U-13 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II B z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1935 roku. Wybrani dowódcy[1]: Oblt. Hans-Gerrit von Stockhausen, Oblt. Wolfgang Lüth.
Historia
Okręt wchodził w skład 1. Flotylli U-Bootów. Odbył dziesięć patroli bojowych, podczas których (także za pomocą min) zatopił 9 jednostek przeciwnika o łącznej pojemności 28 056 BRT i uszkodził dalsze trzy (26 218 BRT).
U-13 został zatopiony 31 maja 1940 roku przez brytyjski slup HMS „Weston” na południowy wschód od Lowestoft; cała załoga przeżyła. Grupa abordażowa zdobyła wałki szyfrujące Enigmy i rozkazy operacyjne, w tym ten, który zakazywał ratowania rozbitków ze statków zatopionych wokół Wysp Brytyjskich. Rozkazy wykorzystano jako dowód w procesie norymberskim Karla Dönitza.
Przypisy
Bibliografia
- Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów [T. 1], Myśliwi 1939-1942. Warszawa: Magnum, 1998. ISBN 83-85852-26-3. Brak numerów stron w książce
- U-13. www.uboat.net. [dostęp 2008-10-23]. (ang.).
- U-12 Typ IIB. www.ubootwaffe.pl. [dostęp 2012-02-26]. (pol.).
