Tuvalu – rdzenna ludność archipelagu Tuvalu na Pacyfiku, odłam Polinezyjczyków. Ich liczebność wynosi ok. 7,6 tysięcy[1] .
Posługują się językiem tuvalu z rodziny polinezyjskiej oraz językiem angielskim[1] . Od poł. XIX w. istnieje piśmiennictwo na bazie alfabetu łacińskiego[2]. W obrębie języka tuvalu występują dwa duże dialekty: północny (bliski j. tonga) i południowy (bliski j. samoańskiemu i tokelau)[2].
Około 97% Tuvalu wyznaje protestantyzm (należą do Narodowego Kościoła Tuvalu)[1] . Rodzime wierzenia obejmują kult przodków[3].
Do tradycyjnych zajęć Tuvalu należą: rybołówstwo, połów rekinów, rolnictwo ręczne (taro, jams, bataty, pandan, orzechy kokosowe), hodowla świń i produkcja łodzi. Mają rozwinięte tradycje żeglarskie. Pewne znaczenie ma również eksport kopry i rękodzieła[2].
Historycznie znajdowali się pod wpływem Samoańczyków, którzy wcześniej (w XV–XVI w.) migrowali na wyspy Tuvalu. W XIX–XX w. do Tuvalu dotarły wpływy ze strony Kiribatyjczyków[2].
Skupiska emigrantów Tuvalu mieszkają w Kiribati, Nauru i na Fidżi[1] .
Przypisy
Bibliografia
- KrystynaK. Damm KrystynaK., AldonaA. Mikusińska AldonaA. (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 209, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).
- M.S.M.S. Polinskaja M.S.M.S., Tuwału, [w:] Walerij AleksandrowiczW.A. Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 543–544, ISBN 5-85270-155-6, OCLC 40821169 (ros.).
Linki zewnętrzne
- Michael Goldsmith, Niko Besnier: Culture of Tuvalu. www.everyculture.com. [dostęp 2023-09-29]. (ang.).
.jpg)
