Mark 24 Tigerfish
|
| Historia
|
| Lata używania
|
1979-(2000-2004)
|
| Dane techniczne
|
| Długość
|
6,5 m
|
| Średnica
|
533 mm
|
| Masa
|
1550 kg
|
| Napęd
|
Elektryczny
|
| Zasięg
|
• 39 km (22 Mm) przy niskiej prędkości
• 13 km (7 Mm) przy prędkości maksymalnej
|
| Prędkość
|
64 km/h (35 węzłów)
|
| Naprowadzanie
|
Przewodowe z sonarowym aktywnym w fazie terminalnej
|
| Rodzaj głowicy
|
Torpex
|
| Masa głowicy
|
134 to 340 kg
|
Mark 24 Tigerfish – brytyjska torpeda ciężka, przeznaczona do zwalczania jednostek nawodnych i podwodnych, pozostająca w służbie Royal Navy w latach 1979-2004. Zastąpiona została przez torpedę Spearfish.
Mark 24 Tigerfish przedstawiana jest jako przykład nieudanych konstrukcji o wysokiej awaryjności. Torpeda opracowana w programie badawczo-konstrukcyjnym o wartości 1,6 miliarda funtów, nigdy nie udowodniła swojej wysokiej wartości bojowej. Wczesne zaś wersje tej konstrukcji, cechował wskaźnik awaryjności przekraczający 75%[1]. Z tego też powodu w trakcie wojny o Falklandy, brytyjski okręt podwodny HMS Conqueror nie zdecydował się na ich użycie, torpedując i zatapiając argentyński krążownik ARA General Belgrano za pomocą starych torped Mark VIII mod 4[2].
Przypisy
