|
| Państwo
|
 Stany Zjednoczone
|
| Data i miejsce urodzenia
|
8 września 1951
La Crosse
|
| Data i miejsce śmierci
|
3 maja 1996
Wheaton
|
| Wzrost
|
180 cm
|
| Gra
|
praworęczny, jednoręczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
1977
|
| Zakończenie kariery
|
1986
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
4
|
| Najwyżej w rankingu
|
15 (1 października 1979)
|
| Australian Open
|
4R (1983, 1985)
|
| Roland Garros
|
4R (1978, 1979)
|
| Wimbledon
|
QF (1979)
|
| US Open
|
4R (1979)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
15
|
| Najwyżej w rankingu
|
3 (9 lipca 1979)
|
| Australian Open
|
SF (1982, 1983)
|
| Roland Garros
|
3R (1977–1980)
|
| Wimbledon
|
F (1983)
|
| US Open
|
SF (1982)
|
Tim Gullikson, właśc. Timothy Ernest Gullikson (ur. 8 września 1951 w La Crosse; zm. 3 maja 1996 w Wheaton) – amerykański tenisista i trener tenisa.
Życie prywatne
Był bratem bliźniakiem Toma Gulliksona, który dla odmiany jest leworęczny. Dnia 20 stycznia 1995, podczas Australian Open doznał zawału, którego przyczyną był nowotwór mózgu[1]. W lutym rozpoczął chemioterapię, a także w wyniku biopsji wykryto cztery guzy w mózgu[2]. Dnia 3 maja 1996, w wieku czterdziestu czterech lat, zmarł w swoim domu w Wheaton[3].
Kariera tenisowa
Zawodowym tenisistą Gullikson był w latach 1977–1986. W tym czasie wygrał cztery turnieje rangi ATP World Tour w grze pojedynczej i osiągnął siedem finałów. W grze podwójnej triumfował w piętnastu imprezach ATP World Tour oraz awansował do trzynastu finałów, w tym finału Wimbledonu 1983 wspólnie ze swoim bratem. W 1977 został nagrodzony nagrodą ATP w kategorii debiutanta sezonu (ATP Newcomer of the Year)[4]. Osiągnął także razem z Martiną Navrátilovą finał gry mieszanej Australian Open 1988.
W rankingu gry pojedynczej Gullikson najwyżej był na 15. miejscu (1 października 1979), a w klasyfikacji gry podwójnej na 3. pozycji (9 lipca 1979).
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra podwójna (0–1)
Gra mieszana (0–1)
Kariera trenerska
Po zakończeniu zawodowej kariery pracował jako trener. W 1987 został na rok zatrudniony przez Martinę Navrátilovą[5]. Potem pracował z Mary Joe Fernández i przez cztery lata z Aaronem Kricksteinem[5]. Od 1992 do 1995 był szkoleniowcem Pete’a Samprasa, który w tym czasie wygrał pięć turniejów Wielkiego Szlema i osiągnął pozycję lidera rankingu ATP[2].
Przypisy
- ↑ 1995 Australian Open Sampras-Courier match Articles [online], 8 sierpnia 2009 [dostęp 2018-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-08] .
- ↑ a b Remembering Tim Gullikson... 20 Years On (Part II) | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-03-03] (ang.).
- ↑ RobinR. Finn RobinR., Tim Gullikson, 44, Tennis Coach and Player, „The New York Times”, 4 maja 1996, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-03-03] (ang.). Brak numerów stron w czasopiśmie
- ↑ Tim Gullikson | Bio | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-03-03] (ang.).
- ↑ a b Remembering Tim Gullikson... 20 Years On | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-03-03] (ang.).
Bibliografia
.jpg)
