PROFILBARU.COM

Thulin G
	; Thulin G nr 15 eksponowany we Flygvapenmuseum w Malmslätt
	Dane podstawowe
Państwo	Szwecja
Producent	AB Thulinverken(inne języki)
Typ	wodnosamolot rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłat konstrukcji drewnianej
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	11 lipca 1917
Lata produkcji	1917
Wycofanie ze służby	1922
Liczba egz.	5
Liczba wypadków; • w tym katastrof	2; 1
	Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy Benz Bz.III
Moc	112 kW (150 KM)
	Wymiary
Rozpiętość	17,2 m
Długość	9,4 m
Wysokość	4 m
Powierzchnia nośna	52 m²
	Masa
Własna	1340 kg
Startowa	1538 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	118 km/h
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1 km kal. 8 mm
	Użytkownicy
	Szwecja
	Multimedia w Wikimedia Commons

Thulin G – szwedzki wodnosamolot rozpoznawczy, zbudowany w 1917 roku w wytwórni lotniczej AB Thulinverken(inne języki) w Landskronie. Wyprodukowano krótką serię pięciu maszyn, które służyły w lotnictwie morskim Svenska marinen do 1922 roku. Ulepszonym następcą modelu Thulin G był wyposażony w inny napęd wodnosamolot Thulin GA.

Historia

Kiedy w 1915 roku lotnictwo morskie Svenska marinen uznało używane ówcześnie francuskie wodnosamoloty Farman HF.23 za przestarzałe, wydział marynarki odpowiadający za lotnictwo morskie (Marinens Flygväsende(inne języki)) wystosował do różnych producentów zapotrzebowanie na pozyskanie pięciu dużych i czterech mniejszych maszyn^[1]. Do przetargu przystąpiła wytwórnia lotnicza AB Thulinverken(inne języki) z siedzibą w Landskronie, która zaoferowała jednopłatowe modele Thulin B i Thulin D w kategorii lżejszych wodnosamolotów oraz bazujące konstrukcyjnie na niemieckim Albatrosie B.II cięższe maszyny, mające otrzymać napęd w postaci silników Mercedes D.III o mocy 160 KM^[1]. O ile zamówienie na lżejsze wodnosamoloty trafiło do innego wykonawcy^[a], 19 stycznia 1916 roku przedstawiciele Marinens Flygväsende i AB Thulinverken podpisali kontrakt na dostawę pięciu egzemplarzy modelu nazwanego Thulin G^[1]. Według zawartej w dokumencie ogólnej specyfikacji technicznej maszyny miały rozwijać prędkość maksymalną co najmniej 100 km/h, mieć sześciogodzinną długotrwałość lotu i charakteryzować się prędkością wznoszenia nie gorszą niż 20 minut na wysokość 800 metrów^[1]. Samoloty miały być wyposażone w radiostację, uzbrojone w karabin maszynowy i miały przenosić bomby o wagomiarze 10 i 60 kg^[1]. Pierwszy egzemplarz miał zostać dostarczony po czterech miesiącach od podpisania kontraktu, a następnie co miesiąc dostarczany miał być jeden samolot^[1].

Produkcja samolotów została opóźniona ze względu na problemy z pozyskaniem jednostek napędowych z ogarniętych wojną Niemiec^[1]. Silników Mercedesa ostatecznie nie dostarczono wcale, oferując w zamian nieco słabsze jednostki Benz Bz.III o mocy 150 KM^[1]. Zgoda na eksport silników została uzyskana od Niemców dopiero 16 grudnia 1916 roku, a faktycznie dostarczone zostały wiosną 1917 roku^[1]. W rezultacie pierwszy egzemplarz Thulin G został ukończony 10 lipca 1917 roku, wykonując następnego dnia pierwszy lot^[1]. Pierwsze loty, choć obiecujące, wykazały nie najlepsze właściwości lotne i słabą stabilność w locie, co usiłowano poprawić poprzez odchylenie skrzydła o 2° i powiększenie rozmiarów usterzenia^[1]. Po wyposażeniu samolotów w radiostację i karabin maszynowy, górne skrzydło musiało zostać cofnięte o siedem centymetrów, aby zachować środek ciężkości^[1]. Rozwinięciem konstrukcji Thulin G był wyposażony w inny napęd model Thulin GA^[3].

Użycie

W sierpniu 1917 roku marynarka otrzymała pierwsze dwa egzemplarze Thulin G, dwa kolejne zostały przekazane we wrześniu, a ostatni – piąty – producent dostarczył w październiku^[1]. Maszyny otrzymały numery od 11 do 15 i były intensywnie używane do prowadzenia rozpoznania morskiego^[1]. 15 lipca 1918 roku nieopodal Lysekil utracono z nieznanych przyczyn samolot o numerze 11 i nigdy nie odnaleziono członków załogi, którą tworzyli Fritz Netzler i Fredrik Thålin^[1]. 19 lipca 1920 roku w wyniku wypadku skasowano maszynę o numerze 12, a w nocy z 5 na 6 sierpnia 1921 roku uległ zniszczeniu w pożarze trzeci Thulin G, oznaczony numerem 14^[1]. Pozostałe dwa egzemplarze wycofano ze służby w styczniu 1922 roku^[1].

Opis konstrukcji i dane techniczne

Thulin G był wodnosamolotem pływakowym w układzie dwupłatu^[1]. Długość samolotu wynosiła 9,4 metra, a jego wysokość 4 metry^[1]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 17,2 metra, a powierzchnia nośna 52 m²^[1]. Masa własna samolotu wynosiła 1340 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1538 kg^[1]. Napęd stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Benz Bz.III o mocy 112 kW (150 KM)^[1]. Prędkość maksymalna wynosiła 118 km/h^[1]. Uzbrojenie stanowił pojedynczy karabin maszynowy kalibru 8 mm^[1].

Egzemplarze muzealne

Jedyny zachowany egzemplarz samolotu Thulin G o numerze 15 po wycofaniu z eksploatacji trafił początkowo do Muzeum Morskiego (Sjöhistoriska museet)(inne języki) w Sztokholmie, a od 1997 roku eksponowany jest we Flygvapenmuseum w Malmslätt^[4].

Uwagi

↑ Cztery samoloty SAF H 2 (SW 17) zostały zamówione w wytwórni Södertelge Verkstäder^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x Forsgren 2022 ↓, s. 13.
↑ Forsgren 2022 ↓, s. 39.
↑ Forsgren 2022 ↓, s. 14.
↑ Forsgren 2022 ↓, s. 118.

Bibliografia

Jan Forsgren: Swedish Military Airplanes 1911–1926. T. 68. Aeronaut Books, 2022, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-953201-57-7. (ang.).