Pseudonim
|
Thunder
|
Data i miejsce urodzenia
|
10 stycznia 1982 Tallahassee
|
Obywatelstwo
|
Stany Zjednoczone
|
Wzrost
|
178 cm
|
Styl walki
|
praworęczny
|
Kategoria wagowa
|
półciężka
|
Bilans walk zawodowych[a]
|
Liczba walk
|
28
|
Zwycięstwa
|
25
|
Przez nokauty
|
20
|
Porażki
|
3
|
- ↑ Bilans walk aktualny na 15 stycznia 2022.
|
Tavoris Karod Cloud (ur. 10 stycznia 1982 w Tallahassee) – amerykański bokser, były mistrz świata IBF w kategorii półciężkiej.
Młodość i kariera amatorska
W wywiadzie przeprowadzonym przez ESPN, Cloud wyjawił, że miał ciężkie dzieciństwo. Mieszkał w małym domu, w którym mieszkało również innych 10-15 lokatorów. Cloud zaczął boksować w wieku 17 lat.
W 2000 roku został mistrzem USA w kategorii półciężkiej do lat 19[1].
Jeszcze tego samego roku startował w wadze półciężkiej na mistrzostwach świata juniorów w Budapeszcie. Cloud dotarł do 1/8 finału, gdzie pokonał go na punkty (9:8) brązowy medalista tych zawodów, Clemente Russo[2].
W 2002 roku zdobył srebrny medal w wadze półciężkiej podczas mistrzostw USA. W finale Cloud przegrał na punkty (15:10) z Curtisem Stevensem[3].
Początki
Jako zawodowiec zadebiutował 2 kwietnia 2004 roku. Do końca 2007 roku stoczył 17 zwycięskich pojedynków, z których 16 rozstrzygnął przed czasem. W tym czasie pokonał m.in. jednego z najbardziej doświadczonych bokserów świata, Reggiego Stricklanda. 28 marca 2008 roku znokautował w 1 rundzie Mike'a Wooda, zdobywając pasy: WBO NABO, NABA oraz USBA w wadze półciężkiej. 8 sierpnia pokonał przez techniczny nokaut w 10 rundzie Julio Césara Gonzáleza, zostając pretendentem IBF w wadze półciężkiej.
Pojedynek z Clintonem Woodsem
28 sierpnia 2009 roku w walce o mistrzostwo świata IBF, zmierzył się z byłym mistrzem świata tej federacji w wadze półciężkiej, Clintonem Woodsem. Początkowo to Woods dominował w ringu, trzymając Clouda na dystans. Cloud odzyskał kontrolę w drugiej połowie walki i był bliski jej zakończenia w rundzie 8 i 10. Po 12 rundach sędziowie orzekli, że jednogłośnie na punkty (116-112, 116-112, 116-112) zwyciężył Cloud, zdobywając mistrzostwo świata[4].
Pojedynek z Glenem Johnsonem
7 sierpnia 2010 roku w drugiej obronie pasa, jego rywalem był były mistrz świata kategorii półciężkiej, Glen Johnson. Cloud po ciekawym widowisku zwyciężył jednogłośnie na punkty (116-112, 116-112, 116-112)[5]. Jak wykazały statystyki opublikowane przez CompuBox, Johnson zadał 254 celne ciosy, przy 246 Clouda, jednak to uderzenia mistrza robiły większe wrażenie[6].
Pojedynek z Zuñigą i Mackiem
17 grudnia 2010 roku jego rywalem był Kolumbijczyk Fulgencio Zuñiga. Cloud totalnie zdominował rywala, zwyciężając wysoko na punkty (118-108, 117-109, 117-109). Kolumbijczyk był dodatkowo liczony w rundzie piątej i dwunastej[7].
25 czerwca 2011 roku zmierzył się z Amerykaninem Yusafem Mackiem. Walka była bardzo wyrównana, a pretendent stawiał dzielny opór na początku, zyskując lekką przewagę. Cloud przejął inicjatywę w 8 rundzie i po kolejnej ofensywnej akcji, sędzia postanowił przerwać pojedynek, ogłaszając zwycięstwo Clouda przez TKO[8].
Pojedynek z Gabrielem Campillo
18 lutego 2012 roku w czwartej obronie pasa zmierzył się z byłym mistrzem świata WBA, Gabrielem Campillo. Pojedynek świetnie zaczął mistrz, który w pierwszej rundzie dwukrotnie doprowadził do liczenia Hiszpana. Pojedynek bardzo się wyrównał w późniejszych rundach i Hiszpan zaczął odrabiać straty. Po świetnych dwunastu rundach, niejednogłośnie na punkty (111-115, 116-110, 114-112) zwyciężył Cloud. Wynik wzbudzał wiele kontrowersji, a opinie na temat werdyktu były podzielone. Niektórzy sądzili, że Hiszpan zrobił wystarczająco dużo, żeby wygrać, natomiast inni przychylili się do werdyktu sędziów[9]. Według statystych Compu-Box, Campillo zadał 187 cielnych ciosów, przy 147 Clouda[10].
Pojedynek z Bernardem Hopkinsem
9 marca 2013 w piątej obronie mistrzostwa zmierzył się z żywą legendą, wielkim mistrzem wagi średniej oraz najstarszym mistrzem świata w historii boksu, Bernardem Hopkinsem. Bernard Hopkins dominował w ringu, zapisując na swoje konto pierwszą połowę walki. Dopiero w końcówce pojedynku, Cloud ruszył do ataku, ale Hopkins dowiózł zwycięstwo do końca i zwyciężył jednogłośnie na punkty (116-112, 117-111, 116-112)[11]. Hopkins pobił swój rekord i został najstarszym mistrzem świata w boksie, mając ponad 48 lat. W statystyce ciosów, Cloud zadawał więcej ciosów, ale Hopkins trafiał częściej, trafiając Clouda 169 razy, przy 139 trafieniach mistrza. Za ten pojedynek Hopkins zarobił 750 tys. dolarów, a Cloud 550 tys.
28 września 2013 w hali Bel Center w Montrealu w Cloud przegrał z obrońcą pasa WBC Kanadyjczykiem Adonisem Stevensonem. Cloud poddał się po siedmiu rundach.
27 września 2014 na gali w Montrealu został znokautowany w drugiej rundzie przez Artura Bietierbijewa[12].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Jack Root (1903)
- George Gardner (1903)
- Bob Fitzsimmons (1903–1905)
- Philadelphia Jack O’Brien (1905)
- Jack Dillon (1914–1916)
- Battling Levinsky (1916–1920)
- Georges Carpentier (1920–1922)
- Battling Siki (1922–1923)
- Mike McTigue (1923)
- Tommy Loughran (1923)
- Mike McTigue (1923–1925)
- Paul Berlenbach (1925–1926)
- Jack Delaney (1926–1927)
- Jimmy Slattery (1927, NBA)
- Tommy Loughran (1927–1929)
- Maxie Rosenbloom (1930–1934)
- Bob Olin (1934–1935)
- John Henry Lewis (1935–1939)
- Billy Conn (1939–1940)
- Anton Christoforidis (1941, NBA)
- Gus Lesnevich (1941, NBA)
- Gus Lesnevich (1941–1948)
- Freddie Mills (1948–1950)
- Joey Maxim (1950–1952)
- Archie Moore (1952–1961)
- Harold Johnson (1961–1962, NBA)
- Harold Johnson (1962–1963)
- Willie Pastrano (1963–1965)
- José Torres (1965–1966)
- Dick Tiger (1966–1968)
- Bob Foster (1968–1970)
- Bob Foster (1970–1972, WBC)
- Vicente Rondón (1971–1972, WBA)
- Bob Foster (1972–1974)
- John Conteh (1974–1977, WBC)
- Víctor Galíndez (1974–1978, WBA)
- Miguel Ángel Cuello (1977–1978, WBC)
- Mate Parlov (1978, WBC)
- Mike Rossman (1978–1979, WBA)
- Marvin Johnson (1978–1979, WBC)
- Víctor Galíndez (1979, WBA)
- Matthew Saad Muhammad (1979–1981, WBC)
- Marvin Johnson (1979–1980, WBA)
- Eddie Mustafa Muhammad (1980–1981, WBA)
- Michael Spinks (1981–1983, WBA)
- Dwight Muhammad Qawi (1981–1983, WBC)
- Michael Spinks (1983–1984, WBA i WBC)
- Michael Spinks (1984–1985, WBA, WBC i IBF)
- J.B. Williamson (1985–1986, WBC)
- Slobodan Kačar (1985–1986, IBF)
- Marvin Johnson (1986–1987, WBA)
- Dennis Andries (1986–1987, WBC)
- Bobby Czyz (1986–1987, IBF)
- Thomas Hearns (1987, WBC)
- Leslie Stewart (1987, WBA)
- Virgil Hill (1987–1991, WBA)
- Charles Williams (1987–1993, IBF)
- Donny Lalonde (1987–1988, WBC)
- Sugar Ray Leonard (1988, WBC)
- Michael Moorer (1988–1991, WBO)
- Dennis Andries (1989, WBC)
- Jeff Harding (1989–1990, WBC)
- Dennis Andries (1990–1991, WBC)
- Leeonzer Barber (1991–1994, WBO)
- Thomas Hearns (1991–1992, WBA)
- Jeff Harding (1991–1994, WBC)
- Iran Barkley (1992, WBA)
- Virgil Hill (1992–1996, WBA)
- Henry Maske (1993–1996, IBF)
- Mike McCallum (1994–1995, WBC)
- Dariusz Michalczewski (1994–1997, WBO)
- Fabrice Tiozzo (1995–1996, WBC)
- Roy Jones Jr. (1996–1997, WBC)
- Virgil Hill (1996–1997, WBA & IBF)
- Montell Griffin (1997, WBC)
- Dariusz Michalczewski (1997, WBA, IBF i WBO)
- Dariusz Michalczewski (1997–2003, WBO)
- William Guthrie (1997–1998, IBF)
- Roy Jones Jr. (1997–1998, WBC)
- Lou Del Valle (1997–1998, WBA)
- Reggie Johnson (1998–1999, IBF)
- Roy Jones Jr. (1998–1999, WBA i WBC)
- Roy Jones Jr. (1999–2002, WBA(SC), WBC i IBF)
- Bruno Girard (2001–2003, WBA)
- Roy Jones Jr. (2002–2003, WBA (SC))
- Mehdi Sahnoune (2003, WBA)
- Antonio Tarver (2003, WBC i IBF)
- Silvio Branco (2003–2004, WBA)
- Julio César González (2003–2004, WBO)
- Roy Jones Jr. (2003–2004, WBA (SC) i WBC)
- Zsolt Erdei (2004–2009, WBO)
- Glen Johnson (2004, IBF)
- Fabrice Tiozzo (2004–2006, WBA (RC))
- Antonio Tarver (2004, WBA (SC) i WBC)
- Clinton Woods (2005–2008, IBF)
- Tomasz Adamek (2005–2007, WBC)
- Silvio Branco (2006–2007, WBA)
- Chad Dawson (2007–2008, WBC)
- Stipe Drviš (2007, WBA)
- Danny Green (2007–2008, WBA)
- Antonio Tarver (2008, IBF)
- Hugo Garay (2008–2009, WBA)
- Adrian Diaconu (2008–2009, WBC)
- Chad Dawson (2008–2009, IBF)
- Jean Pascal (2009–2011, WBC)
- Gabriel Campillo (2009–2010, WBA)
- Tavoris Cloud (2009–2013, IBF)
- Jürgen Brähmer (2009–2011, WBO)
- Bejbut Szumenow (2010–2014, WBA)
- Nathan Cleverly (2011–2013, WBO)
- Bernard Hopkins (2011–2012, WBC)
- Chad Dawson (2012–2013, WBC)
- Bernard Hopkins (2013–2014, IBF)
- Adonis Stevenson (od 2013, WBC)
- Siergiej Kowalow (2013–2014, WBO)
- Bernard Hopkins (2014, WBA Super i IBF)
- Siergiej Kowalow (od 2014, WBA Super, IBF i WBO)
|