PROFILBARU.COM

Joey Maxim
Pełne imię i nazwisko	Giuseppe Antonio Berardinelli
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1922 ; Cleveland
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 2001 ; West Palm Beach
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	185 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	półciężka
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	115
Zwycięstwa	82
Przez nokauty	21
Porażki	29
Remisy	4

Joey Maxim, właśc. Giuseppe Antonio Berardinelli (ur. 28 marca 1922 w Cleveland, zm. 2 czerwca 2001 w West Palm Beach) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1941. W tym roku wygrał 10 walk przy 1 porażce, a w 1942 11 walk przy sześciu przegranych (pokonali go wówczas Jimmy Bivins i dwukrotnie przyszły mistrz świata wagi ciężkiej Ezzard Charles). W sierpniu 1946 pokonał innego przyszłego mistrza świata wszechwag Jersey Joe Walcotta, z którym dwukrotnie przegrał w następnym roku^[1].

W grudniu 1948 pokonał Bivinsa, a w lutym 1949 po raz trzeci uległ Ezzardowi Charlesowi. 23 maja tego roku w Cincinnati zdobył tytuł mistrza Stanów Zjednoczonych w wadze półciężkiej NBA po zwycięstwie nad byłym mistrzem świata Gusem Lesnevichem.

24 stycznia 1950 w Londynie odebrał tytuł mistrza świata wagi półciężkiej Freddiemu Millsowi, którego znokautował w 10. rundzie. Wygrał następnie 7 walk towarzyskich i 30 maja 1952 w Chicago spróbował odebrać pas mistrza świata wagi ciężkiej Ezzardowi Charlesowi, ale przegrał na punkty. 2 sierpnia tego roku w Nowym Jorku obronił tytuł w wadze półciężkiej po zwycięstwie nad Bobem Murphym, a 12 grudnia w Daly City po raz piąty uległ Charlesowi, tym razem w walce towarzyskiej.

25 czerwca 1952 na Yankee Stadium w Nowym Jorku Maxim zmierzył się w obronie tytułu mistrza świata w wadze półciężkiej z Sugar Rayem Robinsonem, który był mistrzem w wadze średniej. Było to podczas kulminacji fali upałów w Nowym Jorki, a temperatura powietrza sięgała 40 °C. Arbiter Ruby Goldstein zasłabł z gorąca i musiał być zastąpiony po 10. rundzie. Robinson wyraźnie prowadził na punkty, ale wskutek hipertermii spowodowanej upałem nie był w stanie wyjść do 14. rundy, a Maxim zwyciężył przez techniczny nokaut^[2].

17 grudnia 1952 Maxim utracił pas mistrzowski po porażce na punkty w Saint Louis z Archiem Moore’em. Dwukrotnie próbował odzyskać tytuł, ale przegrywał z Moore’em na punkty 24 czerwca 1953 w Ogden i 27 stycznia 1954 w Miami. 7 czerwca tego roku w Nowym Jorku pokonał na punkty przyszłego mistrza świata wagi ciężkiej Floyda Pattersona, choć według dziennikarzy nie było to zasłużone zwycięstwo^[3]. Była to pierwsza porażka Pattersona na zawodowym ringu.

Po tym pojedynku Maxim stoczył tylko 10 walk, z których 8 przegrał, w tym 6 ostatnich. Pokonali go m.in.: dwukrotnie Bobo Olson (w 1955 i 1957), Willie Pastrano (w 1955), dwukrotnie Eddie Machen (w 1957) i Giacomo Bozzano (w 1958). W 1958 zakończył karierę.

Później pracował jako m.in. taksówkarz, właściciel restauracji i komik^[4].

Został wybrany w 1994 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy. Zmarł w 2001 w następstwie powikłań po udarze mózgu, którego doznał cztery miesiące wcześniej^[5].

Przypisy

↑ Wykaz walk zawodowych Maxima. boxrec.com. [dostęp 2017-08-18]. (ang.).
↑ Geoffrey Bocca. The Night Sugar Melted. „Sports Illustrated”, 1972-06-05. [dostęp 2015-12-30]. (ang.).
↑ Rich Thomas: Joe Maxim, the Light Heavyweight Machine Gun. Yahoo! Voices, 2009-11-11. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
↑ James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 501. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
↑ Edward Wong. Joey Maxim Dies at 79; Outlasted Sugar Ray Robinson. „The New York Times”, 2002-01-19. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).

Bibliografia

James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 498-501. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
Rich Thomas: Joe Maxim, the Light Heavyweight Machine Gun. Yahoo! Coices, 2009-11-11. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
Joey Maxim. International Boxing Hall of Fame. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
Joey Maxim (Giuseppe Antonio Berardinelli). The Cyber Boxing Zone Encyclopedia. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
Wykaz walk zawodowych Maxima. boxrec.com. [dostęp 2017-08-18]. (ang.).