Słodka Irma (ang. Irma la Douce) – amerykański film z 1963 roku w reżyserii Billy’ego Wildera. Komedia romantyczna będąca adaptacją francuskiego musicalu o tym samym tytule Alexandre Brefforta i Marguerite Monnot[1].
Fabuła
Do paryskiej dzielnicy Les Halles zostaje przeniesiony młody, uczciwy policjant Nestor Patou (Jack Lemmon). Naiwnie pragnie zaprowadzić porządek wśród społeczności pochodzącej z marginesu społecznego[2][3]. Organizuje nalot na hotel Casanova, gdzie pracują prostytutki i aresztuje kilka kobiet. Zamiast pochwały zostaje zwolniony ze służby, ponieważ jak się okazuje, wśród stałych gości odwiedzających to miejsce jest jego przełożony, inspektor Lefevre (Herschel Bernardi)[4].
Załamany udaje się do popularnego wśród alfonsów i prostytutek baru Chez Moustache. Tam dochodzi do bójki z jednym z sutenerów Hippolyte (Lou Jacobi), wygrywa walę, czym zyskuje szacunek. Trudniące się nierządem kobiety oczekują, że teraz on będzie ich obrońcą i opiekunem. Zauroczony jedną z kobiet, nazywaną Słodką Irmą (Shirley MacLaine), chce wyciągnąć ją z tego środowiska. Od tej chwili wciela się w podwójną rolę. Z pomocą właściciela baru, Moustache (Lou Jacobi), zmienia wygląd i udając angielskiego Lorda X zostaje jedynym klientem Irmy[2]. Maskarada jednak wymyka się z spod kontroli i Nestor zaczyna być zazdrosnym o arystokratę, czyli samego siebie. Postanawia go uśmiercić. Wrzuca do Sekwany ubrania Lorda X, aby upozorować jego śmierć. Świadkiem tego jest śledzący go Hippolyte. Nestor zostaje aresztowany za morderstwo[5]. Gdy dowiaduje się, że Irma jest w ciąży ucieka z więzienia. Przebiera się w ubranie lorda, dzięki czemu zostaje oczyszczony z zarzutów i może poślubić Słodką Irmę[4].
Shirley MacLaine otrzymała za tę rolę nominację do Oscara w 1964 roku[6].
Obsada
Nagrody
Przypisy
Linki zewnętrzne
1940-49 |
|
---|
1950-59 |
|
---|
1960-69 |
|
---|
1970-79 |
|
---|
1980-89 |
|
---|