Szkoła szwedzka w ekonomii (nazywana też szkołą sztokholmską) – kierunek w ekonomii zapoczątkowany na przełomie XIX i XX wieku przez szwedzkiego ekonomistę Knuta Wicksella. Szkoła ta skupiała wielu spośród najwybitniejszych szwedzkich ekonomistów, wśród nich dwóch laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii. Uczeni związani ze szkołą sztokholmską prowadzili badania dotyczące funkcjonowania gospodarki, równowagi ogólnej, wymiany międzynarodowej, ekonomikikrajów rozwijających się.
Teorie społeczno-gospodarcze głoszone przez ekonomistów ze szkoły sztokholmskiej, zwłaszcza przez Gunnara Myrdala, przyczyniły się do rozwoju państwa dobrobytu w Szwecji. Uczeni związani z tą szkołą postulowali aktywną rolę państwa w dziedzinie gospodarki oraz podkreślali znaczenie sektora publicznego. Należy jednak zaznaczyć, że nie wszyscy przedstawiciele szkoły utożsamiali się z socjaldemokracją. Sam założyciel szkoły Knut Wicksell był radykalnym liberałem.
Helena Przybyła scharakteryzowała szwedzką szkołę w ekonomii w następujących słowach: "Szkołę współtworzyli intelektualiści o niezależnych umysłach, którzy w teorii różnili się, natomiast w praktyce łączyła ich praca na rzecz pomyślności ekonomicznej, społecznej i politycznej Szwecji"[1].
Bibliografia
Historia myśli ekonomicznej, Wacław Stankiewicz, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1983.
Encyklopedia PWN, Tom 3, Warszawa 1991.
Przypisy
↑H. Przybyła: Sposób ujęcia ekonomii politycznej i gospodarki w szkole szwedzkiej. W: Dokonania współczesnej myśli ekonomicznej - teorie ekonomiczne a polityka gospodarcza państw. Praca zbiorowa pod red. U. Zagóry-Jonszty, Wydawnictwo Uczelniane Akademii Ekonomicznej im. Karola Adamieckiego w Katowicach, Katowice 2001, s. 291.
