Szwadron Milicji Konnej Lubelskiej – polski oddział kawalerii wchodzący w skład wojsk powstańczych okresu insurekcji kościuszkowskiej.
Szwadron sformowany został w sierpniu 1794 w województwie lubelskim przez płk. Józefa Trzcińskiego[1].
Początkowo miał on być organizowany jako pułk ziemiański[a] jednocześnie z pułkiem płk. Józefa Tolińskiego. Zajęcie w sierpniu Lublina przez Austriaków spowolniło rozpoczęte prace organizacyjne, niemniej jednak do 24 sierpnia razem z płk. Karolem Brzozowskim miał Trzciński 70 konnych. Do 13 października stan liczebny szwadronu wzrósł do 165. W tym czasie 98 konnych znajdowało się w dywizji gen. mjr. Ponińskiego, a 55 pozostałych Trzciński przekazał generałowi majorowi powiatu grodzieńskiego Andrzejowi Kazanowskiemu. Kazanowski dokończył formowanie wyłożywszy na ten cel z własnej kieszeni 3000 złp, lecz 15 października musiał oddać swoich żołnierzy Józefowi Tolińskiemu. Ten sam los spotkał oddział, która przegrupowała się na Pragę z gen. mjr. Adamem Ponińskim[2].
Żołnierze szwadronu
Organizatorem szwadronu był płk Józef Trzciński[1].
Uwagi
- ↑ Jednostka sformowana przez Józefa Trzcińskiego nosiła do 15 października nazwę pułku, chociaż etatowo nigdy nie osiągnęła stanu dwu szwadronów lekkiej kawalerii[1].
Przypisy
Bibliografia
- Krzysztof Bauer: Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06605-1.
