Szczęka

Lewa kość szczękowa widoczna od strony przednio-bocznej
Lewa kość szczękowa – animacja

Szczęka (łac. maxilla) albo kość szczękowa (os maxillare) – kość parzysta, stanowiąca zasadniczą część składową twarzoczaszki. Kość szczękowa składa się z trzonu (corpus) i czterech wyrostków: czołowego, jarzmowego, podniebiennego i zębodołowego.

Szczęka jest kością parzystą – w czaszce występują dwie szczęki: lewa i prawa, stanowiące swoje lustrzane odbicie. W ujęciu anatomicznym błędem jest nazywanie żuchwy szczęką (dolną)[1], natomiast w języku potocznym jest to zgodne z normami językowymi; w takim ujęciu obie kości szczękowe („szczęka górna”) i żuchwa („szczęka dolna”) określane są łącznie jako szczęki[2].

Trzon

Powierzchnia przyśrodkowa trzonu stanowi część bocznej ściany jamy nosowej, od przodu ogranicza otwór gruszkowaty, u dołu którego tworzy kolec nosowy przedni (spina nasalis anterior). Powierzchnia przyśrodkowa łączy się także szwem podniebiennym pośrodkowym. Powierzchnia boczna jest zasłonięta umocowaną do niej kością jarzmową, zaś powierzchnie przednia i tylna tworzą zewnętrzny zarys dolnego odcinka twarzoczaszki. Powierzchnia górna trzonu szczęki, czyli oczodołowa, stanowi większą część dolnej ściany oczodołu[1].

Na powierzchni przedniej trzonu szczęki poniżej otworu oczodołowego znajduje się niewielkie wgłębienie, zwane dołem nadkłowym. We wnętrzu szczęki znajduje się zatoka szczękowa wypełniona powietrzem[1]. Pojemność tej zatoki wynosi ok. 24 cm3.

Przypisy

  1. a b c Witold Sylwanowicz (red.), Adam Krechowiecki, Wiesław Łasiński, Olgierd Narkiewicz: Anatomia człowieka: podręcznik dla studentów medycyny. Wyd. 2. Warszawa: PZWL, 1974, s. 89–93.
  2. Witold Doroszewski (red.): szczęka. [w:] Słownik języka polskiego [on-line]. PWN. [dostęp 2015-08-13].

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!