Obraz figury F w symetrii środkowej S o środku w punkcie O: F1 = SO(F)
Symetria środkowa o środku P (symetria względem punktuP) – odwzorowanie geometryczneSP prostej, płaszczyzny lub przestrzeni takie, że SP(Q) = R wtedy i tylko wtedy, gdy punkt P, nazywany środkiem symetrii środkowej, jest środkiem odcinkaQR. Punkty Q i R nazywa się punktami symetrycznymi względem środka symetrii P.
W prostokątnym układzie współrzędnych symetrię środkową można opisać wzorem analitycznym[1]:
Środek symetrii figury geometrycznej
Figurę geometryczną F, która jest swoim obrazem w symetrii środkowej SP (SP(F) = F) nazywa się figurą geometryczną środkowo symetryczną (lub mówi się, że figura F ma środek symetrii). Punkt P jest środkiem symetrii figury F[2].
Figura geometryczna ograniczona ma co najwyżej jeden środek symetrii.
Symetria środkowa na płaszczyźnie jest złożeniem dwóch symetrii osiowych o osiach przecinających się w środku symetrii pod kątem prostym
W przestrzeni, symetria środkowa jest złożeniem trzech symetrii płaszczyznowych, których płaszczyzny przechodzą przez środek symetrii i są wzajemnie prostopadłe
