Stradomka
Stradomka
|
Kontynent
|
Europa
|
Państwo
|
Polska
|
Rzeka
|
Długość
|
19,5 km
|
Powierzchnia zlewni
|
256,8 km²
|
Źródło
|
Miejsce
|
Próg Herbski w okolicy Puszczewa
|
Współrzędne
|
50°45′52,9″N 18°53′10,0″E/50,764694 18,886111
|
Ujście
|
Recypient
|
Warta
|
Miejsce
|
Częstochowa
|
Współrzędne
|
50°48′00,3″N 19°07′51,8″E/50,800083 19,131056
|
|
Położenie na mapie województwa śląskiego
|
Położenie na mapie Polski
|
Stradomka – rzeka, będąca lewostronnym dopływem Warty, o długości 19,5 km, w tym 9,18 km w obrębie Częstochowy. Powierzchnia zlewni wynosi 256,8 km²[1].
W średniowieczu rzekę nazywano również Żarnową i Ławą[2].
Przebieg rzeki
Źródła rzeki znajdują się na zalesionym obszarze Grzbietu Herbskiego w okolicy wsi Puszczew[3], na terenie Parku Krajobrazowego Lasy nad Górną Liswartą. Płynie na wschód przez Cisie, Blachownię i Łojki, gdzie wpływa na teren Częstochowy. Następnie płynie przez dzielnice Gnaszyn-Kawodrza, Stradom i Ostatni Grosz, po czym wpada do Warty, w okolicy skrzyżowania ul. Krakowskiej z DK1. Na terenie miasta rzeka na całej długości jest uregulowana[1].
W Blachowni istnieje zbiornik retencyjny o powierzchni 57 ha[3], który oddziałuje na wyrównanie przepływów, zwłaszcza po krótkotrwałych wezbraniach[1]. Zapora zbiornika znajduje się na 13+060 kilometrze rzeki[3].
Największymi dopływami Stradomki są: Trzepizurka (Aleksandria), Gorzelanka (8,5 km) i Konopka (18,3 km).
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ a b c CIEKI WODNE NA TERENIE MIASTA CZĘSTOCHOWY. Inwentaryzacja cieków wodnych na terenie miasta Częstochowy, Śląski Zarząd Melioracji w Katowicach – Oddział w Częstochowie, grudzień 1997 r., Urszula Gospodarek UM Wydz. Edukacji i Sportu na podstawie materiałów Wydz. Ochrony Środowiska, Rolnictwa i Leśnictwa UM Acciones de Documento. [dostęp 2010-11-17]. (pol.).
- ↑ Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu
- ↑ a b c FranciszekF. Pistelok FranciszekF., MalwinaM. Tytła MalwinaM., JoannaJ. Kernert JoannaJ., Projekt Programu Ochrony Środowiska dla Gminy Blachowniana lata 2016–2019, Zabrze: Instytut Podstaw Inżynierii Środowiska PAN, 2016, s. 23, 27–28 .