Miasto leży przy ujściu Rieki do Dunajca, 37 kilometrów od stolicy okresu (odpowiednik polskiego powiatu), przy granicy polsko-słowackiej[7]. Znajduje się u podnóża Magury Spiskiej w etnograficznym regionie zwanym Spiszem.
Historia
Miejscowość istniała prawdopodobnie już na przełomie XII i XIII w.[8] W czasie najazdu tatarskiego została doszczętnie zniszczona[8]. Od 1337 r. do XIX w. wchodziła w skład dominium czerwonoklasztorskiego[8]. W 1399 roku Stara Wieś Spiska otrzymała prawa miejskie[8]. W 1385 r. w mieście doszło do pierwszego spotkania Władysława Jagiełły, Witolda oraz Zygmunta Luksemburskiego[8].
W 1397 roku traktat pokojowy na 16 lat podpisali tu Władysław Jagiełło i Zygmunt Luksemburski.
W 1474 roku w Starej Wsi Spiskiej Maciej Korwin i Kazimierz IV Jagiellończyk podpisali pokój po wojnie o tron węgierski[8]. Do XIX wieku dominującą nacją w okolicy byli Polacy[9]. W 1878 roku miejscowość zniszczył pożar[8]. Do 1960 roku była siedzibą władz powiatu Zamagurze[8].
↑Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 17,53S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
↑ abcStatistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
↑Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
↑ abcdefghMaciej Pinkwart: Spiska Stara Wieś. [w:] Północna Słowacja – przewodnik krajoznawczy dla zmotoryzowanych [on-line]. Zakopiański Portal Internetowy, 1996. [dostęp 2010-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-14)].
↑„W północnej części Spiszą, głównie w powiatach Spiska Stara Wieś (78% ogółu mieszkańców), gdzie wśród 18 gmin 15 było czysto polskich, oraz w powiecie Stara Lubowla (58% ogółu), a także w północno-zachodniej części powiatu kieżmarskiego (34% ogółu). Obok wyżej wymienionych skupisk na Słowacji znajdowało się 45 polskich wysp językowych z 25 tys. Polaków. [w:] Śląski Kwartalnik Historyczny. WrTMH. t. 35. Ossolineum. wyd. I. 1980. s. 47.