Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Szczebrzeszynie, następnie Państwowy Instytut Robót Ręcznych w Warszawie. Był absolwentem Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego we Włodzimierzu Wołyńskim. Brał udział w kampanii wrześniowej. 8 września 1939 r. został ranny we wsi Zimna Woda pod Kłuszynem. Trafił do szpitala w Równem, skąd uciekł i tym samym uniknął niewoli radzieckiej.
15 grudnia 1939 roku wrócił do Warszawy, gdzie przed wojną mieszkał. Zimą tego roku osiedlił się u rodziców w Szczebrzeszynie i już w początkach 1940 r. wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Od wiosny 1941 r. był oficerem wywiadu w placówce Szczebrzeszyn, a w czerwcu tego roku został jej komendantem. 1 stycznia 1943 r. mianowano go komendantem rejonu „Szczebel" (Szczebrzeszyn), obejmującego placówki: Szczebrzeszyn, Sułów i Nielisz. Jednocześnie objął obowiązki zastępcy komendanta Obwodu Zamość kpt. Wacława Stasiewicza „Bartosza".