Stanisław Józef Blok (ur. 15 kwietnia 1916 w Wejherowie, zm. 17 września 1994 w South Ascot(inne języki)[1]) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Orderu Virtuti Militari, as myśliwski w II wojnie światowej.
Życiorys
Jego przodkowie przybyli do Gdańska z Flandrii. Jego ojciec Franciszek zmarł w 1927. Miał ośmioro starszego rodzeństwa. Od 30 września 1938 odbywał szkolenie unitarne w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy 16 DP przy 65 pułku piechoty w Grudziądzu. 3 stycznia 1939 rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa – Grupa Liniowa w Dęblinie (niedoszła XIV promocja)[2]. Od 1 lipca uczestniczył w intensywnym szkoleniu na myśliwcach PWS-10 i PZL P.7[3] .
W kampanii wrześniowej 1939 walczył w lotnictwie jako kierowca. Następnie poprzez Rumunię oraz Iran został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Dotarł tam w lutym 1940 roku ale odmówił złożenia przysięgi na wierność królowi brytyjskiemu i został odesłany do Francji. Po upadku Francji ponownie przedostał się Wielkiej Brytanii[4]. Wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-1681[5]. Po przejściu szkolenia w 55 Operational Training Unit w zakresie pilotażu, w stopniu sierżanta, rozpoczął służbę w dywizjonie 56. W czerwcu 1941 roku został przeniesiony do dywizjonu 315[4]. 19 sierpnia 1941 roku odnosi swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne. Na południowy zachód od Dunkierki Blok zestrzeliwuje niemiecki samolot Me 109E. Kolejne zwycięstwo odniósł 21 września w okolicach Fruges zestrzelił drugiego Me 109 oraz jednego uszkodził[6]. W tym samym roku zostaje promowany na podporucznika.
Od marca do lipca 1942 roku służył w dywizjonu 164 i 603, do dywizjonu 315 powrócił w lipcu 1942. Od września 1942 roku służył w brytyjskich dywizjonach 164 i 505. W grudniu powrócił do dywizjonu 315 i służył w nim do grudnia 1943 roku. Następnie do stycznia 1944 roku, w ramach przerwy w lotach operacyjnych, pełnił służbę na lotniskach w Northolt i Echelon. Od marca do czerwca tego samego roku pełnił służbę przy 84. Grupie Myśliwskiej. W czerwcu 1944 powrócił do służyby w dywizjonie 315, otrzymał awans na stopień kapitana i pełnił funkcję dowódcy eskadry[2]. Do końca wojny odniósł 5 potwierdzonych oraz jedno prawdopodobne zwycięstwo nad samolotami wroga, 2 lub 3 uszkodził oraz zestrzelił 1 pocisk V1. W maju 1945 roku został przeniesiony na stanowisko oficera kontroli lotów w Polskiej Bazie Myśliwskiej w Colisthall[4].
Po zakończeniu działań wojennych nie zdecydował się na powrót do Polski, pozostał na emigracji i mieszkał w Liddell. Zmarł 17 września 1994 roku w South Ascot, został pochowany na cmentarzu Easthampstead Park Cemetery and Crematorium[7].
Na liście Bajana zajmuje 38 pozycję[8].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
.svg){kind=small}
