Stanisław Zarębski (oficer)

Stanisław Zarębski

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1900 Strojec
Przebieg służby
Lata służby	1915–1936
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie Polska Organizacja Wojskowa
Jednostki	PKU Wilno Powiat
Stanowiska	zastępca komendanta
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	Izba Skarbowa we Lwowie
Odznaczenia

Stanisław Zarębski^[a], ps. „Wyrwa”^[2] (ur. 22 grudnia 1900^[b] w Strojcu, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 22 grudnia 1900 w Strojcu, w ówczesnym powiecie wieluńskim gubernii kaliskiej, w rodzinie Antoniego i Franciszki z Kordjaczyńskich^[4][2]. Był młodszym bratem Romana ps. „Sęp” (ur. 1898), nauczyciela, kierownika Powszechnej Szkoły Kolejowej w Kaliszu, odznaczonego Medalem Niepodległości^[5][6][7].

W 1915 ukończył sześć klas w prywatnym Gimnazjum Koźmińskiego w Częstochowie^[8]. Później zdał egzamin maturalny, a w 1934 ukończył II rok studiów na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie^[8].

1 stycznia 1915 jako uczeń gimnazjum został członkiem Okręgu IXa Polskiej Organizacji Wojskowej w Częstochowie^[9]. 12 lutego tego roku wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do II batalionu 5 pułku piechoty^[9]. 4 czerwca 1915 w bitwie pod Konarami został ranny^[8].

W marcu 1925 został przydzielony z 5 pp Leg. w Wilnie do Powiatowej Komendy Uzupełnień Wieluń na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat wieluński^[10]. W lutym 1926, w związku z likwidacją zajmowanego stanowiska, powrócił do macierzystego pułku^[11]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 291. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[12]. W latach 1928–1929 był przydzielony do Wojskowego Sądu Rejonowego Wilno na stanowisko oficera sądowego^[13][14]. W czerwcu 1930 został przydzielony z 5 pp Leg. do PKU Wilno Powiat na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta^[15][16][17]. Mieszkał w Wilnie przy ul. Portowej 15 m. 6^[4][2]. Obowiązki służbowe łączył z funkcją komendanta Akademickiego Oddziału Związku Strzeleckiego na Uniwersytecie Stefana Batorego. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III^[18]. Z dniem 31 lipca 1936 został przeniesiony w stan spoczynku, a następnego dnia rozpoczął pracę w Izbie Skarbowej we Lwowie na stanowisku kierownika oddziału osobowego^[19].

Był żonaty, miał syna Lechosława (ur. 15 stycznia 1929)^[8].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4818 (4881^[c])^[20]
• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^{[21][22][2][23]}
• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[24][25]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[24]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[24]
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918–1928^[24]

Uwagi

1. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław III Zarębski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko^[1].
2. 9 grudnia 1932 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „22 grudnia 1898” na „22 grudnia 1900”^[3].
3. Stanisław Zarębski w kwestionariuszu kawalera Virtuti Militari napisał 22 marca 1934, że posiada krzyż z wybitym na lewej stronie numerem „4881”^[4]. W piśmie datowanym 18 grudnia 1936 i adresowanym do Biura Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari Stanisław Zarębski przeprawił numer krzyża „4881” na numer „4818”^[19]. Faktycznie krzyż z numerem „4881” został nadany chorążemu Stanisławowi Smolarkowi.

Przypisy

1. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 137, 444.
2. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 451.
4. Kolekcja ↓, 1.
5. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
6. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
7. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
8. Kolekcja ↓, 2.
9. Kolekcja ↓, 3, 4.
10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 24 marca 1925, s. 163.
11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 2.
12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 53.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 372.
14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 290.
15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 207.
16. Kolekcja ↓, 1, 2.
17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 68, 526.
18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 91.
19. Kolekcja ↓, 8.
20. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
21. M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 107.
23. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29]..
24. Kolekcja ↓, 3.
25. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 68.

Bibliografia

• Zarębski Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.57-4836 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-29].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.