Stanisław Wolski (podchorąży)

Stanisław Wolski

podchorąży
Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1898 Łódź
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 1920 Mozuļi
Przebieg służby
Lata służby	1915–1920
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Stanisław Wacław Wolski (ur. 12 czerwca 1898 w Łodzi^[1], zm. 3 stycznia 1920 w Mozuļi(inne języki)^[1]) – podchorąży Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 12 czerwca 1898 w Łodzi^[2], w zubożałej szlacheckiej rodzinie Franciszka (1868–1931), notariusza, działacza Związku Ludowo-Narodowego, przewodniczącego Społecznej Rady Obrony Miasta Biłgoraja i burmistrza Biłgoraja, i Stanisławy z domu Ereth, działaczki Organizacji Kobiet Narodowych w Biłgoraju. Był bratem Jerzego (1901–1974), adwokata, żołnierza, Stefana, żołnierza, więziony w więzieniu stalinowskim i Zbigniewa (ur. 1907), działacza konspiracji antyhitlerowskiej, ofiary KL Auschwitz^[3]. Synem jego brata, Jerzego, jest pisarz i dziennikarz Marcin Wolski^[3].

Stanisław uczył się w Polskiej Szkole Handlowej w Łodzi. W 1912 dołączył do konspiracyjnego skautingu w ramach I Drużyny Skautowej im. Tadeusza Kościuszki, w której został drużynowym. W sierpniu 1915 dołączył do Batalionu Warszawskiego POW, następnie do 1917 służył w 5 pułku piechoty Legionów Polskich. Wrócił do Łodzi, gdzie pracował w sierocińcu „Sienkiewiczówka” oraz działał w Polskiej Organizacji Wojskowej i harcerstwie. 10 listopada 1918 mianowano go komendantem Oddziału Bojowego łódzkich harcerzy. W grudniu 1918 w ramach Batalionu Harcerskiego służył w Wojsku Polskim, a od maja 1919 służył w 5 pułku piechoty Legionów. Był dowódcą plutonu w 9. kompanii. Poległ 3 stycznia 1920 w natarciu na wieś Mozuļi na południe od Višķi^[4][5].

Został pochowany 15 stycznia 1920 na Starym Cmentarzu w Łodzi w kwaterze 41^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6540 – pośmiertnie 17 maja 1922^[6][7][8][9].
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[10][2]
• Krzyż Walecznych czterokrotnie – pośmiertnie 20 czerwca 1923 „za czyny orężne w bojach byłego 5 pp Leg.”^[11]

Przypisy

1. Łódź niepodległa – 11 listopada 1918 r. [online], Łódzka Spółka Infrastrukturalna [dostęp 2022-03-20]  (pol.).
2. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-21]..
3. AnetaA. Nawrot AnetaA., Alternatywne światy Marcina Wolskiego wobec tradycji powieści historycznej, Częstochowa 2017 . Brak numerów stron w książce
4. Bąbiński 1929 ↓, s. 45, 67.
5. Lista strat 1934 ↓, s. 993.
6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 21.
7. Bąbiński 1929 ↓, s. 83.
8. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-21]..
9. Lista kawalerów Orderu Wojennego „Virtuti Militari”: Piechota. W: Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992, s. 569–588.
10. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 20 czerwca 1923, s. 401.

Bibliografia

• Wolski Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2906 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-28].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.