Stanisław urodził się jako najmłodszy z pięciorga dzieci. Matka zmarła przy jego narodzinach. Ojciec, aresztowany we wrześniu 1939 r. przez Sowietów i wywieziony do łagru na Syberii, zmarł w lutym 1942 r.[2] W czerwcu 1943 r. jego rodzinny dwór spalili Ukraińcy z UPA, mordując kilkadziesiąt osób[3].
W 1945 r. Stanisław Pruszyński został postrzelony przez sowieckiego żołnierza, przez co do końca życia pozostał inwalidą. Po wojnie ekspatriowany z Kresów do Krakowa. Po ukończeniu studiów zaocznych na Politechnice Krakowskiej pracował w biurze projektów. W 1959 r. zawarł ślub z Anną Morawską. Małżeństwo nie miało własnych dzieci i dlatego też opiekowało się dwojgiem wychowanków z domu dziecka.
Stanisław Pruszyński zdążył przed śmiercią opracować pierwsze projekty i plany działania oraz zachęcić mec. Andrzeja Rozmarynowicza i mec Wiktora Szczypińskiego do napisania statutu fundacji.
Pogrzeb Stanisława Pruszyńskiego w Krakowie. Liturgii przewodniczył ks. kard. Franciszek Macharski.
Jego działalność upamiętnia tablica w kaplicy w Radwanowicach oraz Nagroda Społeczna im. Stanisława Pruszyńskiego, przyznawana od 1998 r. przez Zarząd Fundacji im. Brata Alberta i wręczana co roku w dniu 14 grudnia[4].
.jpg)
